Συντάκτης: Markus Decker*
Πηγή; efsyn.gr
Συνέντευξη με την Antje Vollmer, πρώην αντιπρόεδρο του γερμανικού Κοινοβουλίου
● Κυρία Φόλμερ, οι εκτιμήσεις για το τρίτο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα αποκλίνουν έντονα. Σύμφωνα με το αστικό στρατόπεδο, οι Ελληνες πρέπει να είναι ευχαριστημένοι. Η Αριστερά μιλάει για υποταγή. Ποια η γνώμη σας;
Βλέπω πολλούς ανθρώπους σε κατάσταση σοκ. Αναγκαστήκαμε να γίνουμε ηδονοβλεψίες μιας ακραίας Μαύρης Παιδαγωγικής, στην οποία κανείς δεν μπορεί να επέμβει. Οι μεν προσπαθούν να καταλάβουν πώς γίνεται να τιμωρεί κανείς παραδειγματικά μια ελεύθερα εκλεγμένη κυβέρνηση. Οι άλλοι, οι πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες και τα πειθήνια σε αυτούς μέσα ενημέρωσης επανέρχονται στην ημερήσια διάταξη, γνωρίζοντας καλά ότι επρόκειτο για άσχημη πράξη. Τα χρηματιστήρια ανεβαίνουν.
● Ανήκετε επομένως σε εκείνους που θεωρούν ότι πρόκειται για πράξη πολιτικής υποταγής.
Η κατάσταση μου θυμίζει ένα ιστορικό γεγονός από τα πρώτα βήματα της πολιτικής μου σταδιοδρομίας, την Ανοιξη της Πράγας το 1968. Και τότε είχαμε την απόπειρα μιας μικρής χώρας να βρει τον δικό της δρόμο στο πλαίσιο ενός κατεστημένου συστήματος. Αυτό είχε ονομαστεί «σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο». Τότε ασκήθηκε έντονη πίεση στον γενικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, προκειμένου είτε να αποδεχτεί όσα υπαγόρευαν οι «πέντε του Συμφώνου Βαρσοβίας» (Σοβιετική Ενωση, Πολωνία, Ουγγαρία, Βουλγαρία, Ανατολική Γερμανία), είτε αλλιώς να καταστραφεί. Αυτό άκουσα στα λόγια του Τσίπρα, όταν είπε: «Δεν θα υπογράψω το θάνατο της Ελλάδας». Στη συνέχεια έλαβε στήριξη μέσω του δημοψηφίσματος, πράγμα που η Ανγκελα Μέρκελ συκοφαντεί ως «απώλεια εμπιστοσύνης». Και τώρα ένα δημοκρατικά εκλεγμένο Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει σε δύο μόνο μέρες μία δέσμη νόμων, την οποία ένα Κοινοβούλιο υπό άλλες συνθήκες θα επεξεργαζόταν επί τρία έως πέντε χρόνια. Η Ελλάδα γίνεται προτεκτοράτο της ευρωζώνης. Προσωπικά το βιώνω όλο αυτό με μία αίσθηση απίστευτης αδυναμίας.
● Σχετικά με τον παραλληλισμό που κάνετε με την Ανοιξη της Πράγας, το αστικό στρατόπεδο αντιτείνει ότι ο Ντούμπτσεκ τουλάχιστον δεν προσπάθησε να βρει τον δικό του δρόμο με ΧΡΗΜΑΤΑ άλλων.
Πρόκειται περί αυταπάτης. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε γνωρίζει καλά ότι ο δικός του ισοσκελισμένος προϋπολογισμός οφείλεται στους ευνοϊκούς τόκους που προκάλεσε η κρίση του ευρώ και στο άνισο προβάδισμα της Γερμανίας στις εξαγωγές σε σχέση με τις πιο αδύναμες χώρες. Και πραγματικά το παράκανε με την πρότασή του για GREXIT, ακόμα και αν επρόκειτο για τακτική και σκηνοθετημένη κίνηση. Γνωρίζω ότι η ζωή του Σόιμπλε είναι σφραγισμένη με σκληρές προσωπικές στιγμές και πολιτικές ταπεινώσεις. Ωστόσο, κατέστρεψε με τα ίδια του τα χέρια την ευκαιρία του να θεωρηθεί ένας μεγάλος Ευρωπαίος.
● Η κατάληξη της αντιπαράθεσης δεν οφείλεται απλά στο ότι χάθηκε η υπομονή λόγω του μακροχρόνιου πέρα δώθε;
Ολα τα προηγούμενα προγράμματα βοήθειας και τα τεχνάσματά τους διαμορφώθηκαν και διεκπεραιώθηκαν από την αναντικατάστατη τρόικα και μεταξύ άλλων από την GOLDMAN SACHS. Ομως οι συνέπειες φορτώθηκαν σε μία κυβέρνηση, η οποία ήρθε στην εξουσία ακριβώς λόγω της υπόσχεσής της έδωσε να καταπολεμήσει αυτό το σύστημα. Αυτός ήταν ο λόγος, για τον οποίο τόσοι νέοι Ελληνες, αλλά και τόσοι πιο ηλικιωμένοι και απηυδισμένοι πια από το σύστημα της τρόικας και των ολιγαρχών, εξέλεξαν την κυβέρνηση αυτή. Η ευρωζώνη έδειξε, ωστόσο, ότι οι δημοκρατικές εκλογές έχουν χάσει το νόημά τους. Και μόνο το να σκεφτεί κανείς την αλλαγή του συστήματος θεωρείται έγκλημα καθοσιώσεως. Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι και η αυτοδικαίωση: και οι Γερμανοί «αθέτησαν τους κανόνες» στο παρελθόν (π.χ. τα κριτήρια του Μάαστριχτ), και οι δικοί μας πλοιοκτήτες αλλάζουν σημαίες, για να εξαφανιστούν σε φορολογικούς παραδείσους, και δικοί μας όμιλοι επιχειρήσεων και πλούσιοι καυχιόνταν ότι δεν πλήρωναν φόρους, ή έκρυβαν τα χρήματά τους σε ελβετικές τράπεζες, μέχρι που τους "κάρφωσαν" οι πληροφοριοδότες.
● Πιστεύετε ότι το τρίτο πακέτο βοήθειας θα λειτουργήσει τουλάχιστον από οικονομική σκοπιά;
Εχω έντονες αμφιβολίες. Η Ανγκελα Μέρκελ κέρδισε χρόνο, απλώς επειδή δεν θέλει να θεωρηθεί ότι είναι αυτό που είναι εκ των πραγμάτων: καταστροφέας της παλιάς ιδέας της Ευρώπης. Αυτή η παλιά ιδέα βασιζόταν στην ειρηνευτική πολιτική, την πολιτική της ύφεσης και την κοινωνική ισορροπία. Σήμερα αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα είναι μια διχασμένη Ευρώπη: Βορράς - Νότος, κερδισμένοι - χαμένοι. Κάποτε θα φτάσει η στιγμή που οι τελευταίοι θα αρνηθούν να ακολουθήσουν την Ευρώπη. Αυτό θα είναι το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής. Η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει ένα αποτρόπαιο τίμημα, χωρίς να μπορέσει να ορθοποδήσει. Αλλοι πρέπει να αποθαρρυνθούν, κανείς δεν μπορεί να πάει κόντρα στο ρεύμα.
● Τα άλλα μέλη του Eurogroup λένε σχετικά με το ελληνικό δημοψήφισμα: Κι εμείς έχουμε δημοκρατική νομιμοποίηση. Αδικο έχουν;
Δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιος πολιτικός από το κλειστό κλαμπ της ευρωζώνης θα μπορούσε να επιτύχει παρόμοιο αποτέλεσμα σε τέτοιο δημοψήφισμα και εν μέσω τέτοιας κρίσης. Τα περισσότερα κόμματα του κατεστημένου εκλέγονται στην ουσία από μειοψηφίες, λόγω της μειωμένης συμμετοχής στις εκλογές. Επίσης δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο Ευρωπαίο πολιτικό που θα έπαιρνε τέτοιο ρίσκο έξι μήνες μετά την εκλογή του και θα λάμβανε τόσο μεγάλη υποστήριξη. Παρεμπιπτόντως, μεγάλη ατυχία για τη Γερμανία αποτελεί το γεγονός ότι το SPD έχει αλυσοδεθεί πεισματικά στον μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό. Μόνο με το Κόμμα της Αριστεράς και τους αμφιταλαντευόμενους Πράσινους αποτελούμε στην ουσία μια χώρα χωρίς αντιπολίτευση. Σ’ αυτό πρέπει να προστεθεί και η μονοδιάστατη ομοιομορφία σχεδόν όλων των μέσων μαζικής ενημέρωσης, των talk-show και των περισσότερων πολιτικών σχολιαστών. Η κατάσταση είναι υψηλού κινδύνου. Για την Ελλάδα ελπίζω να μην επικρατήσει απόλυτο χάος. Σε τέτοια περίπτωση δεν αποκλείω πλέον ούτε καν τη στρατιωτική επέμβαση.
● Στην περίπτωση αυτή, ο παραλληλισμός με την Ανοιξη της Πράγας θα ήταν απολύτως επιτυχημένος.
Οπως επίσης και με το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα το 1967! Αν δεν θέλουμε να χάσουμε μια ολόκληρη νέα γενιά για την Ευρώπη, πρέπει να υπάρξει χειραφέτηση από την πορεία των Μέρκελ/Σόιμπλε. Κανείς δεν χρειάζεται μια Ευρώπη στα χέρια της τρόικας. Γι' αυτό ελπίζω το SPD να αποδεσμευτεί από αυτήν την πορεία. Επιπλέον είναι απόλυτα επείγον ο γερμανικός λαός να στηρίξει τον ελληνικό εν όψει της επαπειλούμενης ανθρωπιστικής καταστροφής. Τις τελευταίες μέρες οι φίλοι της Ελλάδας έχουν γίνει υπερβολικά σπάνιοι και σιωπηλοί.
No comments:
Post a Comment