Η μπασταρδοκρατία του Ίλον Μασκ και τα σκυλιά της ακροδεξιάς έρχονται να σε κατασπαράξουν. Θα τους αφήσεις;

Γιάννης Δαμέλλος

Ο Ίλον Μασκ, αυτό το νευρωτικό μωρό που κάθε πρωί απαιτεί την αγάπη των ακολούθων του στο Χ, για να επιβεβαιώνεται ο αχαλίνωτος εγωισμός του είναι το αυγό του φιδιού. Και βρίσκεται στην περίοπτη θέση να ελέγχει το συνεταιράκι του, τον εκλεγμένο Πρόεδρο των ΗΠΑ και να επιβάλει την άποψή του σε χώρες του εξωτερικού με τρόπο που μόνο δυνάστες της αρχαιότητας μπορούσαν.

Ξεκινώντας από το εσωτερικό των ΗΠΑ, ο Μασκ που δεν έχει εκλεγεί από κανέναν, απείλησε να τινάξει στον αέρα όλα τα κοινωνικά προγράμματα που περιλάμβανε ο αμερικανικός προϋπολογισμός και να ξοδέψει τα δισεκατομμύριά του ώστε να μην ξαναεκλεγούν οι Ρεπουμπλικανοί (:) που τα υποστήριζαν.

Νωρίτερα η μαριονέτα του, ο Τραμπ απείλησε με δασμούς 25% όλες τις καναδικές εξαγωγές στις ΗΠΑ, κάτι που θα μπορούσε να βλάψει σοβαρά την οικονομία της χώρας μου. Ο κύριος έβαλε το χέρι του στην τσέπη μου και απειλεί να μου μειώσει τον μισθό, την ασφάλιση και την υγεία μου. Αλλά εγώ δεν τον ψήφισα.

Όμως ο Μασκ δεν σταμάτησε εκεί. Αμέσως μετά  εξέφρασε την υποστήριξή του προς την ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) σχεδόν δύο μήνες πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές. Τη Γερμανία του Ολοκαυτώματος. Αυτό το Νοτιοαφρικανικό καθίκι που γνωρίζει το απαρτχάιντ καλύτερα από τον καθένα μας. Και μπορεί και επηρεάζει μέσω του Χ την γνώμη εκατομμυρίων αμερικανών και όχι μόνο.

Και κανείς δεν αντιστέκεται. Ο ίδιος ο απερχόμενος Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς κληθείς να σχολιάσει τη στήριξη του Ίλον Μασκ προς την ακροδεξιά δήλωσε πως  η "ελευθερία γνώμης, ισχύει και για τους δισεκατομμυριούχους", ακόμη και αν κάνουν λάθος. 

Ελευθερία γνώμης; Επιτρέπει ο φασισμός την ελευθερία της γνώμης; 

Κι αυτό δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο είναι πως η αμερικανική δημοκρατία έχει πεθάνει. Και δεν υπάρχει πια ένας Ρούσβελτ κι ένας Στάλιν να σηκώσουν το ανάστημά τους στα ναζιστικά καθίκια. Η Αμερική των ίσων ευκαιριών δήθεν, είναι μια δικομματική πλουτοκρατία που εξάγει μίσος για να ταίσει την αχαλίνωτη όρεξή της για χρήμα και δύναμη. 

Ο Ίλον Μασκ είναι ο πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο, με περιουσία 455 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της αξίας του, είναι εξήντα εννέα φορές πλουσιότερος από τον ίδιο τον Τραμπ η περιουσία του οποίου δεν ξεπερνά τα 6,62 δισεκατομμύρια δολάρια. 

Το να επιτρέπεται εξαρχής να υπάρχουν δισεκατομμυριούχοι είναι παράλογο. Ένα δισεκατομμύριο δολάρια είναι ένα χρηματικό ποσό που υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που εκατοντάδες από εμάς ελπίζουμε να έχουμε μαζί στους τραπεζικούς μας λογαριασμούς. Γιατί επιτρέπουμε να συμβαίνει κάτι τέτοιο; 

Η ηλιθιότητά μας δεν έχει όρια σε αντίθεση με τις αντοχές μας. Ως θέμα κοινωνικής δικαιοσύνης, το να αφήνεις έναν άνθρωπο να έχει τόσα πολλά ενώ άλλοι αγωνίζονται να βγάλουν το ενοίκιο ή να αντέξουν οικονομικά τα είδη παντοπωλείου με τέτοιον πληθωρισμό είναι αηδιαστικό. 

Αλλά όταν συνδυάζουμε αυτό το είδος πλούτου με το να αφήνουμε τους δισεκατομμυριούχους να αγοράζουν πολιτική επιρροή, οι συνέπειες για οτιδήποτε μοιάζει με ουσιαστική δημοκρατία είναι ζοφερές.

Αλλά φταίμε εμείς. Που αφήσαμε αυτόν τον επιδοτούμενο από τα πορτοφόλια μας καπιταλισμό να γιγαντωθεί προς όφελος των ολίγων. Που δεν σηκώσαμε το ανάστημά μας εδώ και πενήντα χρόνια να αντισταθούμε στα αφεντικά. Που κατάπιαμε σαν πρόβατα το σανό της σοσιαλδημοκρατίας και του νεοφιλελευθερισμού, εμείς οι επαγγελματίες, οι εργαζόμενοι, οι μεροκαματιάρηδες, οι απλοί άνθρωποι που ξεχάσαμε τί μας έκανε ανθρώπους στο κάτω κάτω της γραφής. 

Για ποια δημοκρατία μιλάμε; Δε είν' Δημοκρατία, είναι μπασταρδοκρατία και το ξέρουμε όλοι μηδενός εξαιρουμένου.

Σκυλιά της εξουσίας

Ο Μασκ τα έχει παίξει, έχει ανάγκη αυτή την εξουσία που του δίνουμε, σαν σκύλος που λαγοκοιμάται και όποτε σεργιανάει στα χρηματιστήρια μπορεί να τα ελέγχει με τα ματια του κλειστά και να κινείται σιωπηλά χωρίς να τον βλέπει κανείς και να κάνει την κίνησή του χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Και μετά τριγυρνάει τα σαλόνια με στιλ, φορώντας τη γραβάτα του γκολφ κλαμπ, μοιράζοντας χειραψίες με το δολοφονικό του βλέμμα και το εύκολο χαμόγελο. Και θα πρέπει να τον εμπιστεύονται όλοι οι άνθρωποι στους οποίους ψεύδεται, έτσι ώστε όταν γυρίζουν την πλάτη τους να τους χώνει το μαχαίρι του βαθιά. 

Αλλά ακόμα κι αυτός θα πρέπει να μάθει να κοιτάζει γύρω του με τρόμο, αφού κι αυτός θα γεράσει μια μέρα και θα αναγκαστεί να πάρει το δισάκι του και να συνταξιοδοτηθεί ποιος ξέρει που, στη Φλόριδα, στο Διαστημικό Σταθμό; Κι αυτός θα χώσει το κεφαλι του στην άμμο μία μέρα, ένας τραγικός γέροντας, μοναχός και γεμάτος καρκίνο.

Κι όταν θα χάσει τον έλεγχο, θα θερίσει τη σοδειά που έσπειρε, και καθόσο θα μεγαλώνει ο φόβος του, το κακό αίμα του θα γίνεται πέτρα και θα είναι πολύ αργά να χάσει το βάρος που έριχνε πάνω στους συνανθρώπους του σαν κατάρα. 

Για αυτό Ίλον, μέσα από τη ψυχή μου σου εύχομαι ένα καλό πνίξιμο ,καθώς θα βουλιάζεις ολομόναχος υπό το βάρος των πράξεών σου

Αλλά εσύ ρε μαλάκα συνάνθρωπε, πόσο σαστισμένος είσαι; Δεν καταλαβαίνεις ότι σε εκμεταλλεύονται; Πρέπει να ξυπνήσεις να ταρακουνήσεις αυτή την αρρώστια σου. αν δεν αντισταθείς τώρα, πώς θα βρείς την άκρη μέσα σε αυτόν τον λαβύρινθο; Κουφός, ηλίθιος και τυφλός, ακόμα υποκρίνεσαι πως ο καθένας μας είναι διαθέσιμος και κανείς δεν έχει πραγματικούς φίλους. Ακόμα πιστεύεις πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να απομονώσεις τον νικητή και να δικαιώσεις το παιχνίδι του, λέγοντας πώς όλοι ανεξαιρέτως είναι δολοφόνοι κι εσύ γιατί να διαφέρεις;

Αλλά ποιος γεννήθηκε σε ένα σπίτι γεμάτο από πόνο; Ποιος εκπαιδεύθηκε να μην  φτύνει στον ανεμιστήρα; Ποιος έμαθε να υπακούει στο αφεντικό του; Ποιος κομματιάσθηκε από το ειδικευμένο προσωπικό; Σε ποιον φόρεσαν κολάρο κι αλυσίδα, ρε μαλάκα; Ποιανού την πλάτη άγγιξαν για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους; Αφού κάποτε διάλεξες να ξεχωρίσεις από την αγέλη και ένιωθες σαν ξένος στο ίδιο σου το σπίτι, γιατί ρε μαλάκα σε γείωσαν στο τέλος, γιατί σε βρήκαν νεκρό δίπλα στο τηλεφωνο, γιατί σου δέσανε την πέτρα στο λαιμό και τώρα βουλιάζεις τραβώντας στο βυθό και μενα μαζί σου;