Σε μερικές ημέρες ο Ντόναλντ Τραμπ θα επιστρέψει στο Λευκό Οίκο για να στρογγυλοκαθίσει για δεύτερη φορά στο θώκο του Προέδρου των ΗΠΑ. Ενόψει της τελετής ορκωμοσίας του θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να πω τη γνώμη μου σχετικά με το τί αντιπροσωπεύει ο Τραμπ, οι νέοι Ρεπουμπλικάνοι αλλά και το σύστημα που υπηρετούν.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι μια χώρα που διοικείται ουσιαστικά από τον μεγάλο εταιρικό τομέα. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, όπως είχε πει και ο Τσόμσκι, ήταν ένα μονοκομματικό κράτος, που διοικείτο από ένα κόμμα, το επιχειρηματικό κόμμα, και δύο φατρίες, τους Ρεπουμπλικάνους και τους Δημοκρατικούς. Μπορείτε να φανταστείτε αυτές τις φατρίες ως ένα είδος διασκεδαστών που έχουν τοποθετηθεί εκεί από το οικονομικο-μιλιταριστικό κατεστημένο για να πείθουν τον κόσμο ότι δήθεν υπάρχει Δημοκρατία και τα γνωστά checks and balances. Η διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων κάποτε ήταν μηδαμινή. Και τα δύο κοροιδεύουν τον κόσμο, κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Οι Ρεπουμπλικάνοι το έκαναν στο όνομα του Ιησού Χριστού και οι Δημοκρατικοί στο όνομα των ατομικών δικαιωμάτων, αν και αμφότερα ισχυρίζονται ότι το κάνουν στο όνομα του Συντάγματος και της Δημοκρατίας.
Από τις δύο πολιτικές αυτές φατρίες οι Ρεπουμπλικάνοι εντούτοις είναι εκείνοι που έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Τις τελευταίες δεκαετίες, λίγο πολύ μετά τον Γκίνγκριτς και τον Μακόνελ, οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν εγκαταλείψει το παραδοσιακό πολιτικό φάσμα. Αν κοιτάξετε τις διεθνείς κατατάξεις, κατατάσσονται μαζί με τα ευρωπαϊκά κόμματα που έχουν νεοφασιστικό υπόβαθρο. Σοβαροί πολιτικοί αναλυτές τους περιγράφουν ως εξεγερμένους ριζοσπάστες λαικιστές που έχουν εγκαταλείψει την κοινοβουλευτική πολιτική. Αυτό δεν θα έπρεπε να μας παραξενεύει. Από τότε που κατέρρευσε το αντίπαλο δέος, η Σοβιετική Ένωση, η "Δημοκρατία" έχασε την προηγούμενη αξία της ως αντίβαρο του υπαρκτού σοσιαλισμού και οι Ρεπουμπλικάνοι κατάλαβαν ότι είναι ευκολότερο πλέον να την ξεφορτωθούν μια και καλή. Φαίνεται πως η ώρα είναι τώρα.
Από το 2016 και ύστερα λοιπόν, όταν ο Τραμπ είδε την πόρτα ανοιχτή (την άφησε φέυγοντας ο Ομπάμα) και χώθηκε στον οίκο της "Δημοκρατίας", οι Ρεπουμπλικάνοι ξεκίνησαν να προσπαθούν απεγνωσμένα να εκκαθαρίσουν τους εκλογικούς καταλόγους για να εμποδίσουν τους λάθος ανθρώπους να ψηφίζουν, έτσι ώστε με κάποιο τρόπο να μπορούν να κρατηθούν στην εξουσία. Σε αυτό τους βοήθησαν αφάνταστα οι ίδιοι τους οι εχθροί, οι Δημοκρατικοί για τον λόγο που προαναφέραμε. Οι διαφορές μεταξύ τους ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και περιορίζονταν μόνο στα δικαιώματα των μειονοτήτων, το μεταναστευτικό, τις αμβλώσεις και την περιβαλλοντική πολιτική. Στον οικονομικό τομέα βάδιζαν χέρι-χέρι.
Όλα αυτά συνέβαιναν παράλληλα με τον μαζικό πλουτισμό των υπερ-πλουσίων και του εταιρικού τομέα... Ο Έλον Μασκ πριν την πανδημία είχε περιουσία μόλις 20 δις δολλαρίων ενώ τώρα ξεπερνά τα 450. Αυτό το διευκόλυνε καταρχήν η κυβερνηση του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ και ο Μπάιντεν έβαλε αρκετά το χεράκι του. Όμως, επί της πρώτης Προεδρείας του Τραμπ, οι κοινωνικές ανισότητες, ο πλουτισμός της υπερ-ελίτ και οι επιθέσεις στο κλίμα και τις μειονότητες έλαβαν μια μορφή μάστιγας. Δημιουργήθηκε μια κατάσταση που δεν είχε προκύψει ποτέ σε μια λειτουργική δημοκρατία εκτός από τις φασιστικές καταλήψεις της εξουσίας στην Ιταλία και τη Γερμανία, και σε ορισμένες άλλες χώρες κατά την περίοδο του μεσοπολέμου.
Ο Τραμπ μερικές φορές, ακόμη και από ειδικούς στο θέμα, χαρακτηρίστηκε ως διευκολυντής του φασισμού που αντιπροσώπευε η ακροδεξιά πλευρά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ο ίδιος ο Τσόμσκι, αρχικά αστειευόταν με αυτό. Πίστευε ότι ο χαρακτηρισμός του έδινε πάρα πολλά εύσημα. Ο φασισμός ήταν μια ιδεολογία που όλοι οι αντιφασίστες λαμβάναμε τοις μετρητοίς. Ο Τσόμσκι θεωρούσε ότι σαν ιδεολογία, ο φασισμός ήταν πέρα από την αντίληψη ή την ανησυχία του Ντόναλντ Τραμπ. Έλεγε μάλιστα ότι ο Τραμπ μοιάζει περισσότερο με έναν μικρό δικτάτορα σε μια τριτοκοσμική χώρα που υπόκειται σε στρατιωτικά πραξικοπήματα όλα αυτά τα χρόνια.
Είναι αλήθεια ότι ο Τραμπ δεν διαθέτει καμία αντίληψη ή κατανόηση της πραγματικής φασιστικής ιδεολογίας σε αντίθεση με πολλούς συνεργάτες του, όπως είναι για παράδειγμα ο Μίλερ ή ο Μπάνον. Ο Τραμπ παραδέχθηκε δημοσίως ότι χρησιμοποιεί το σύστημα για να πλουτίσει. Το ανωτέρω δίδυμο όμως είναι φασίστες ιδεολόγοι. Αυτοί ανακινούν την αναβίωση του φασισμού στη Γηραιά ήπειρο.
Αλλά για την ώρα, δεν είναι αυτοί που κυβερνούν. Ακόμα δεν έχει επικρατήσει ο φασισμός στην Αμερική. Στην πραγματικότητα συμβαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό.Τα φασιστικά συστήματα πάντοτε βασίζονταν στην αρχή ότι το ισχυρό κράτος υπό την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος και ηγέτη θα πρέπει βασικά να ελέγχει τα πάντα ... συμπεριλαμβανομένης της επιχειρηματικής κοινότητας. Στις ΗΠΑ εντούτοις, είναι η επιχειρηματική κοινότητα που ελέγχει την κυβέρνηση. Και οποιαδήποτε παραβίαση της εξουσίας της θα οδηγούσε σε ένα είδος αντιπαράθεσης που είναι σχεδόν αδιανόητο.
Αυτό που ο Τραμπ εκπροσωπεί είναι ουσιαστικά ένα αυταρχικό καθεστώς που στερείται διεθνούς νομιμότητας, εξουσίας και επιρροής στην παγκόσμια σκηνή ενώ κυβερνάται από κάποιον με αυταπάτες μεγαλείου. Όμως επειδή είναι μέρος του επιχειρηματικού κόσμου και της ελίτ των δισεκατομμυριούχων, αυτό τον νομιμοποιεί μπροστά στα μάτια των υπόλοιπων πολιτικών ανά τον κόσμο γιατί απλά η "Δημοκρατία" τους απέτυχε, εκείνοι είναι μετέωροι, δεν έχουν στρατιωτική ισχύ, η Blackrock κάνει κουμάντο σε όλο τον πλανήτη, η Ολιγαρχία κυβερνά κι εκείνος την αντιπροσωπεύει ως ο πολιτικός της διασκεδαστής.
Επίσης είναι απελπισμένος, και θα κάνει τα πάντα, σχεδόν οτιδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς για να κρατήσει τον εαυτό του στον Λευκό Οίκο. Για ακόμη μια θητεία αν χρειαστεί.
Στις 6 Ιανουαρίου του 2021, ο Τραμπ προσπάθησε να κάνει πραξικόπημα για να κρατηθεί στην εξουσία. Αμέσως μετά ακόμη και ο ίδιος ο Τσόμσκι άλλαξε το τροπάριο σχετικά με τις προθέσεις του. Χθες βγήκε η ετυμηγορία της δικαστικής εξουσίας σχετικά με την επιρροή που άσκησε ο Τραμπ σε εκείνο τον φασιστικό όχλο και σε ολόκληρο το σύστημα. Αυτή είναι η ετυμηγορία. Ο Τραμπ διέδωσε ψευδείς ισχυρισμούς για εκτεταμένη εκλογική νοθεία μετά τις εκλογές του 2020 και πίεσε τους πολιτειακούς νομοθέτες να μην πιστοποιήσουν την ψήφο και, τελικά, προσπάθησε επίσης να χρησιμοποιήσει δόλιες ομάδες εκλεκτόρων που δεσμεύτηκαν να ψηφίσουν τον Τραμπ, σε πολιτείες που κέρδισε ο Μπάιντεν, σε μια προσπάθεια να εμποδίσει το Κογκρέσο να πιστοποιήσει τη νίκη του Μπάιντεν. Στη συνέχεια ενορχήστρωσε την εξέγερση της 6ης Ιανουαρίου, αλλά επειδή εξελέγη ξανά, δεν μπορούμε να τον βάλουμε στη φυλακή. Η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή, είναι επίσης κουφή, χαζή και τελικά ύποπτα αργή.
Πού ήταν αυτή η ετυμηγορία εδώ και έναν χρόνο; Κανείς δεν ξέρει. Αυτό που όλοι φοβόμαστε όμως είναι μήπως η οικονομική εξουσία που κυβερνά στην Αμερική, οι Μασκ, οι Ζούκενμπεργκ, οι Μπέζος και οι Μπάφετς δεν ήθελαν αυτή η ετυμηγορία να εμφανιστεί στην ώρα της. Γιατί τους συμφέρει να έχουν έναν διασκεδαστή σαν τον Τραμπ στην εξουσία να παίζει μονόπολι στη διεθνή σκακιέρα, να απειλεί ανεξάρτητες χώρες με πόλεμο και μερικούς νεοφασίστες να εξαλείφουν ό,τι δημοκρατικό έχει απομείνει στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη ώστε πραγματικά η Αμερική να γίνει μεγάλη ξανά. Πνίγοντας στο αίμα εμάς τους υπόλοιπους. Εμείς λοιπόν τί θα κάνουμε;
No comments:
Post a Comment