Ο Ντόναλντ Τραμπ μπορεί και να κοστίσει στους Συντηρητικούς του Καναδά τις εκλογές

The Telegraph

Τα πομπώδη παραληρήματα του προέδρου των Συντηρητικών στον Καναδά Pierre Poilievre, αφήνουν το κόμμα του σε μια διόλου αξιοζήλευτη θέση.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο σε έναν αγώνα του NBA στο Τορόντο μεταξύ των Τορόντο Ράπτορς και των Λος Άντζελες Κλίπερς, ο ύμνος των ΗΠΑ αποδοκιμάστηκε ασυνήθιστα. Έχει γίνει κάτι σαν τάση στον Καναδά από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ απείλησε με δασμούς σε καναδικά προϊόντα που εισάγονται στις ΗΠΑ, ένα σχέδιο που μπήκε στο ψυγείο για ένα μήνα αφότου ο πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό υποσχέθηκε να εφαρμόσει το σχέδιό του τον Δεκέμβριο να δαπανήσει 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση των συνόρων.

Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τις επαναλαμβανόμενες καυχησιολογίες του Trump ότι ο Καναδάς θα επωφεληθεί από το να γίνει η 51η πολιτεία των ΗΠΑ. Οι απειλούμενοι δασμοί είναι πραγματικοί, αλλά η ρητορική ότι ο Καναδάς θα γίνει μέρος του νότιου γείτονά του, από την άλλη πλευρά, είναι απόλυτη φαντασία. Ωστόσο, είναι μια φαντασίωση που παρακινεί και προκαλεί τους Καναδούς και είναι ιδιαίτερα επιζήμια για το συντηρητικό κόμμα του Καναδά.

Ο πληθυσμός του Καναδά είναι κοντά στα 41 εκατομμύρια, είναι ένα σημαντικό εμπορικό έθνος, μέλος της G8, έχει έναν στρατό καλά οργανωμένο και μια γενικά αξιοθαύμαστη και σεβαστή διεθνή φήμη. Περίπου το 70% του πληθυσμού ψηφίζει κεντροαριστερά ή αριστερά κόμματα, η χώρα απολαμβάνει εδώ και καιρό μια σοσιαλδημοκρατική κουλτούρα και ένα ισχυρό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και σχεδόν το ένα τέταρτο των Καναδών μιλούν γαλλικά ως πρώτη γλώσσα.

Η καναδική εξωτερική πολιτική έχει περισσότερα κοινά με τη βόρεια Ευρώπη παρά με τις ΗΠΑ, η χώρα είναι γνωστή ως ειρηνευτική δύναμη και όχι ως πολεμοκάπηλος, είναι μέρος της Κοινοπολιτείας με τον μονάρχη ως αρχηγό κράτους και έχει μια ξεχωριστή ταυτότητα από τους Αμερικανούς για 250 χρόνια. Στην πραγματικότητα, αυτοί που είναι γνωστοί ως Empire Loyalists, μερικοί από τους ιδρυτές του σύγχρονου Καναδά, ήταν άνθρωποι που ήρθαν βόρεια κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής Επανάστασης επειδή επέμεναν να ζουν κάτω από το στέμμα.

Η χώρα έχει χρηματοδοτήσει πλήρως τις αμβλώσεις, εισήγαγε τον γάμο ατόμων του ιδίου φύλου ήδη από το 2005, κατάργησε τη θανατική ποινή το 1976, αλλά είχε σταματήσει τις εκτελέσεις μερικά χρόνια νωρίτερα, έχει ένα εκτεταμένο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό σύστημα και βλέπει τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη ως αναφαίρετο δικαίωμα.

Με άλλα λόγια, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα μπορούσε νομικά, ηθικά, πολιτικά, φυσικά ή πρακτικά να ενσωματώσει τον Καναδά στην αμερικανική ένωση. Εκτός από τα γεγονότα και την ιστορία, μία από τις καθοριστικές πτυχές της ταυτότητας του Καναδά είναι ότι δεν είναι αμερικανική. Όχι αντιαμερικανική, αυτό είναι πολύ σκληρό, αλλά σίγουρα μη αμερικανική.

Υπάρχουν, ωστόσο, εκκλήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την 51η πολιτεία που υποτίθεται ότι προέρχονται από Καναδούς, αλλά αυτές οι αναρτήσεις προέρχονται μάλλον από ρωσικά τρολς παρά Καναδούς πολίτες. Απλά δεν υπάρχει όρεξη για τίποτα από αυτά, ακόμα κι αν ήταν δυνατόν. Και αυτό θέτει τον ηγέτη των Συντηρητικών Pierre Poilievre σε μια πολύ δύσκολη θέση.

Μέχρι τώρα ο ηγέτης της αντιπολίτευσης κυριαρχούσε στις δημοσκοπήσεις, καθώς πρέπει να διεξαχθούν εκλογές φέτος και ο ηγέτης των Φιλελευθέρων και πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό πρόκειται να παραδώσει το κόμμα του σε έναν άλλο, πιθανότατα τον πρώην διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας Μαρκ Κάρνεϊ.

Το πρόβλημα για τον Poilievre είναι ότι ενώ ο Carney είναι σε θέση να εμφανιστεί ως οικονομικός εμπειρογνώμονας που μπορεί να καταπολεμήσει τους δασμούς και ένας Καναδός εθνικιστής που απεχθάνεται τις μεγαλοστομίες του Trump, οι Συντηρητικοί έχουν χάσει μέρος του επιλεγμένου πεδίου μάχης τους. Ήθελαν να πολεμήσουν τις εκλογές χρησιμοποιώντας ως αντίβαρο το πολιτικό όπλο του Τριντό, τον αντιδημοφιλή φόρο άνθρακα και διαφημίζοντας την πολεμική κραυγή τους ότι «ο Καναδάς είναι σπασμένος». Με τον Τραμπ να απειλεί με προσάρτηση, οι κραυγές ότι η χώρα έχει ήδη διαλυθεί έχουν γίνει πολιτικά επικίνδυνες και όλα τώρα αφορούν το πώς ο Καναδάς αντιμετωπίζει τον νταή στο νότο. Αυτή είναι μια χρυσή ευκαιρία για τους Φιλελεύθερους.

Υπάρχει επίσης το γεγονός ότι ο Poilievre δεν είναι μόνο συντηρητικός, αλλά κινείται στα δεξιά του κόμματος του και συχνά συγκρίνεται με τον Donald Trump. Αυτό είναι εν μέρει άστοχο, και ενώ ο ηγέτης των Συντηρητικών πιθανότατα θα μειώσει τις κοινωνικές δαπάνες και θα ενισχύσει την εξωτερική πολιτική, θεωρείται αρκετά μετριοπαθής σε σύγκριση με πολλούς από τους καραγκιόζηδες που κυριαρχούν σήμερα στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ.

Υπάρχουν μερικοί Καναδοί δεξιοί που φλερτάρουν με την αμερικανοποίηση, αλλά είναι περιορισμένοι σε αριθμό, εκκεντρικοί και ακραίοι. Το παράδοξο όλων αυτών είναι ότι η καναδική δεξιά πρέπει να καταδικάσει την αμερικανική δεξιά, αν θέλει να θεωρηθεί ότι υπερασπίζεται τον Καναδά ενώ αναγκάζεται επίσης να υπερασπιστεί με κάποιο τρόπο τη φιλελεύθερη παράταξη καθώς υπερασπίζεται την αυτονομία της χώρας. Αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο.

Μόλις πριν από λίγες εβδομάδες, οι Συντηρητικοί του Καναδά ανυπομονούσαν όχι μόνο για μια εκλογική νίκη, αλλά ακόμη και για τον περιορισμό των Φιλελευθέρων σε κοινοβουλευτικό αδιέξοδο. Μπορεί να υπάρχει ακόμα περιθώριο για μια νίκη, αλλά δεν πρόκειται να είναι απλή και δεν είναι πλέον η αυτοδυναμία που θεωρούσαμε σίγουρη. Πόσο ειρωνικό θα ήταν αν τα εντελώς περιττά παραληρήματα του Ντόναλντ Τραμπ και οι απερίσκεπτες οικονομικές πολιτικές του έδιναν στο κόμμα του καναδικού φιλελευθερισμού άλλη μια θητεία.