Πάσχα στην ομίχλη

Συντάκτης: Γιάννης Δαμέλλος

Όσο δεν πραγματοποιείται το Eurogroup και αργεί η αξιολόγηση, η αγωνία στην Ελλάδα μεγαλώνει,  παρά τη γενική ομολογία ότι έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στη διαπραγμάτευση μεταξύ κυβέρνησης και δανειστών. Μαζί με την αγωνία μεγαλώνει και η καχυποψία για νέα απόπειρα εκβιασμού της χώρας από Σόιμπλε και Λαγκάρντ, ώστε να περάσουν τα προληπτικά μέτρα την παραμονή μάλιστα της πληρωμής σημαντικών δόσεων του δημόσιου χρέους.

Οι εκπρόσωποι των θεσμών αναχώρησαν από την Αθήνα με μια κοινή αλλά λιτή δήλωση στην οποία αναφέρεται ότι "οι δύο πλευρές έχουν υλοποιήσει σημαντική πρόοδο επί ενός πακέτου πολιτικής το οποίο θα μπορούσε να ανοίξει το δρόμο για συνομιλίες επί της βιωσιμότητας του χρέους και την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του τρίτου ελληνικού προγράμματος". 

Όλα αυτά βέβαια είναι υποθετικά και δεν εναπόκεινται στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων, όπως θα πρεπε, γιατί αλλιώς θα είχε κλείσει η διαπραγμάτευση. Εναπόκεινται μόνο στην καλή πρόθεση και την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών. Δηλαδή στο αν οι προθέσεις του Σόιμπλε ή της Λαγκάρντ απέναντι στην Ελλάδα και την κυβέρνησή της είναι καλές και στο αν τους εμπιστεύεται ο Τσίπρας... 

Ο λόγος που ο Τσίπρας έχει σπάσει τα πηλέφωνα στους θεσμούς είναι πως δεν εμπιστεύεται κανέναν. 

Και πώς να τους εμπιστευτεί κανείς τους δανειστές; Όπως και πέρσι ο λογαριασμός τους φούσκωσε την τελευταία στιγμή κατά 70% με παράλογες αντισυνταγματικές απαιτήσεις. Και όπως πέρυσι, οι απαιτήσεις τους διπλασιάστηκαν λίγες εβδομάδες μόνο πριν κληθούμε να ξοφλήσουμε σημαντικά κονδύλια του δημόσιου χρέους μας. 

Πώς μπορείς λοιπόν να εμπιστευτείς κάποιον που σε έχει ήδη εξαπατήσει στο παρελθόν για τον ίδιο λόγο, ότι δεν θα σε εξαπατήσει και φέτος και ότι δεν θα προσπαθήσει να πετύχει σ' αυτό το γύρο αυτό που προσπαθούσε και πέρυσι; Το Grexit;

Πώς μπορείς να εμπιστευτείς τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, γνωρίζοντας ότι θέλει την πολιτική σου εξόντωση και την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη του;