Μύρισε ψοφίμι στη Φάρμα των Ζώων και τα τσακάλια μαζεύτηκαν για πλιάτσικο

Σοκ και δέος στο Βελιγράδι

Συντάκτης: Γιάννης Δαμέλλος

Μπορεί οι Αμερικάνοι (και οι σύμμαχοί τους στην Συρία και το Ιράκ) να διαφημίζουν με πομπώδεις τίτλους το ρόλο τους στον πόλεμο κατά της ISIS, και τα ΜΜΕ στην Ελλάδα και σ'όλο τον πλανήτη να αναμασάνε τις ειδήσεις των πρακτορείων σαν καραμέλα, αλλά τα νούμερα αποδεικνύουν ότι... βαράνε μύγες. Όπως σημείωσε και ο εκδότης της γερμανικής εφημερίδας Die Zeit, Τζόζεφ Τζόφι, οι 8 επιθέσεις που έκαναν χθες οι αμερικάνοι και οι 19 οι λοιποί σύμμαχοί τους κατά των τζιχαντιστών σε Ιράκ και Συρία, δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να συγκριθούν με τις 150 καθημερινές επιδρομές τους εναντίον της Σερβίας πριν από 15 χρόνια ή το σφυροκόπημα της Βαγδάτης από το Σοκ και Δέος του Μπους που παρακολούθησε ζωντανά όλος ο πλανήτης. Η ραθυμία των Αμερικανών να αποτελειώσουν την ISIS όταν μάλιστα καίγεται η Ευρώπη, φαίνεται πως άνοιξε νέους λογαριασμούς στη Φάρμα των Ζώων. Και μόλις χθες, ο Φρανσουά Ολάντ συμβούλεψε την Άγκελα Μέρκελ να οπλίσει ξανά τη Γερμανία και να μην υπολογίζει σε καμία άλλη δύναμη, ακόμα κι αν πρόκειται για φιλική, για να ξεφορτωθεί την τρομοκρατία. Ποιά δύναμη εννοούσε ο ποιητής;

Με τις χειρουργικές δυνατότητες της αεροπορίας τους και την τεχνολογία στο πλευρό τους αλλά και δίχως αντίπαλο στον αέρα, θα νόμιζε κανείς ότι με άνεση η αμερικανική αεροπορία αλλά και οι Σαουδάραβες, Ιρακινοί, Καταριανοί και λοιποί Άραβες θα μπορούσαν να εξαφανίσουν τους τζιχαντιστές, δίχως μάλιστα να φοβούνται αν θα ισοπεδώσουν "τυχαία" και κανένα νοσοκομείο, όπως έκαναν δίχως ίχνος ευαισθησίας οι ΝΑΤΟΙΚΟΙ βομβαρδίζοντας αδιακρίτως το Βελιγράδι.

Χειρουργικό χτύπημα κατ΄της ISIS στο Ιράκ

Αν μάλιστα οι επιθέσεις περιορίζονταν σε καθαρά πετρελαϊκούς στόχους, η ISIS τώρα δεν θα είχε τη δυνατότητα όχι να χρηματοδοτήσει την αγορά οπλισμού και την εξαγωγή τρομοκρατών πουλώντας πετρέλαιο στους Τούρκους και στο καθεστώς Άσαντ, αλλά ούτε να γεμίσει το  ντεπόζιτο ενός βαν φορτωμένου με εκρηκτικά για να πάει σε οποιαδήποτε κεντρική αγορά της Μέσης Ανατολής και να γίνει μπουρλότο...

Σοκ και δέος στη Βαγδάτη

Γι αυτό και η αμερικάνικη στάση προβληματίζει. Με το προσφυγικό μάλιστα να διαλύει την Ευρώπη, θα νόμιζε κανείς ότι θα είχαν μια φούρια να βοηθήσουν τους συμμάχους τους, τουναντίον δείχνουν μια ραθυμία που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα.

Ερωτήματα που καταρχάς αφορούν στην εποχή που οι αμερικάνοι χρησιμοποιούσαν τους ίδιους αντάρτες που βομβαρδίζουν τώρα ως πρεσβευτές της δήθεν αραβικής άνοιξης, ως αντιπροσώπους τους στα πολεμικά μέτωπα του Μαγκρέμπ και της Συρίας. Και κατά δεύτερο λόγο στην τωρινή τους σχέση... και στην ύποπτη σχέση των Τούρκων με αυτούς.

Ερωτήματα επίσης για το πόσο μακριά θα τραβήξει αυτός ο πόλεμος πριν η Ευρώπη μεταβληθεί ξανά σε λυκοφωλιά φασιστών, κλαμπ νεοαποικιοκρατών, σκοτεινό φρούριο, και σε πεδίο εμφύλιας διαμάχης αντί για τόπο ευημερίας και δημοκρατίας.

Ο Ολάντ ζήτησε από τη Γερμανία να οπλισθεί εκ νέου...

Ήδη χθες ο Φρανσουά Ολάντ κάλεσε τη Γερμανία να οπλισθεί εκ νέου για να πολεμήσει εκτός Ευρώπης με τα δικά της μέσα πλάι στους Γάλλους. Καλά, θα σκεφτεί κανείς, δεν έχει καμία αίσθηση κινδύνου; Εδώ οι ίδιοι οι Γερμανοί διατηρούν χαμηλούς τόνους, με το κακό παρελθόν που κουβαλούν στην πλάτη τους...

Κι όμως, ο Γάλλος Πρόεδρος είπε χαρακτηριστικά:

«Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας μάς αναγκάζει να επιταχύνουμε τις αλλαγές. Η Ευρώπη της Αμυνας (πρέπει να) είναι μια προτεραιότητα. Ευχαριστώ τη Γερμανία για τη στρατιωτική βοήθεια που μας προσέφερε, στο Μάλι αλλά εξίσου και στη Συρία. Ξέρω ότι ήταν μια απόφαση πολύ δύσκολο να ληφθεί, καθώς κατά έναν τρόπο αποτέλεσε μια εξέλιξη της πολιτικής της. Αλλά προτιμώ να το πω (καθαρά:) οι δυο μας χώρες οφείλουν να κάνουν και μια δημοσιονομική προσπάθεια στην άμυνά τους. Και να δράσουν (και) εκτός της Ευρώπης. Ας μην υπολογίζουμε σε μια άλλη δύναμη, ακόμα κι αν πρόκειται για φιλική, για να ξεφορτωθούμε την τρομοκρατία».

Αυτή η τελευταία δήλωση ήταν σιβυλλική, όμως δεν πρέπει να κοροϊδευόμαστε. Ο Ολάντ δεν μιλούσε για την Τουρκία. Εμμέσως πλην σαφώς αναφερόταν στις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ κωλυσιεργούν, ώστε να ξαναγραφτεί βάσει των δικών τους συμφερόντων ο Χάρτης της Μέσης Ανατολής την ίδια ώρα που η τρομοκρατία των τζιχαντιστών σαρώνει τη Γηραιά Ήπειρο. Ο Ολάντ είναι μακιαβελιστής. Αυτό που εννοούσε ήταν: "Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μια ανωμαλία για να αποφύγει έναν πόλεμο, γιατί δεν τον αποφεύγει, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες προς όφελος των αντιπάλων του." Και είναι σίγουρο ότι οι ηγέτες της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ γνωρίζουν μεταξύ τους τί παίζεται στη Συρία. Όπως γνωρίζουν ότι ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να μείνει θεατής στη «διείσδυση» αντίπαλων κέντρων σε κρίσιμες, γεωπολιτικά και επιχειρηματικά, περιοχές. 

Σοκ και δέος σε Κόσοβο και Ουκρανία

Όπως έγραψε κι ο "Ρίζος", ας μη ξαφνιάζει κανέναν "η ετοιμότητα του γαλλικού κεφαλαίου να εμπλακεί ακόμα περισσότερο, και στρατιωτικά, στους φονικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται, προσδοκώντας οφέλη για τη θέση του στις διεθνείς αγορές που έχει υποστεί σημαντικές απώλειες, αλλά και προσδοκώντας την ενεργότερη «συμμετοχή» λυκοσυμμαχιών στις οποίες ανήκει, με τους όρους βέβαια που ευνοούν το ίδιο και όχι αντιπάλους ή ...και «εταίρους» του". 

Προσωπικά δεν γνωρίζω καμιά ηγεμονία που πρωτίστως εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των εταίρων της. Και με τους ρυθμούς των Αμερικανών και τις ορέξεις των Ευρωπαίων, αυτός ο πόλεμος δεν θα τελειώσει τόσο γρήγορα όσο ελπίζουμε εμείς.

Ο Ηρόδοτος είπε κάποτε ότι "κανείς δεν είναι τόσο ανόητος, ώστε να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη, διότι στην ειρήνη τα παιδιά θάβουν τους γονείς, ενώ στον πόλεμο οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους". Και ο Γκάντι του απάντησε ότι "ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά είναι πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία."