Ο κοινός «εχθρός» τούς ξανάφερε κοντά

Editorial: ΕΦ.ΣΥΝ.

«Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Αυτό το παμπάλαιο ρητό, θεμέλιος λίθος αμέτρητων συμμαχιών και λυκο-συμμαχιών από τον καιρό του Θουκυδίδη μέχρι τον απρόβλεπτο αντιχιτλερικό συνασπισμό των «Τριών Μεγάλων» του Β’ Παγκοσμίου και την «τριγωνική διπλωματία» του Χένρι Κίσινγκερ, το περίφημο «άνοιγμα» των ΗΠΑ στην Κίνα για να απομονωθεί η ΕΣΣΔ, αναβίωσε και πάλι χτες στην «Ελληνική Αίθουσα» του Κρεμλίνου, όπου συναντήθηκαν και «συμφιλιώθηκαν» δύο μέχρι πρότινος ορκισμένοι εχθροί –ο Πούτιν με τον Ερντογάν.

Οπου βέβαια το «συμφιλιώθηκαν» ισχύει μέχρι νεωτέρας, αφού ο «σουλτάνος» έχει αποδείξει ξανά και ξανά -με το Ισραήλ, με τις ΗΠΑ, με το Ιράν, με τον Ασαντ, με την Ευρωπαϊκή Ενωση, και φυσικά με την ίδια τη Ρωσία- πως οι διεθνείς συμμαχίες και συμφωνίες που συνάπτει εύκολα ανατρέπονται.

Στην πραγματικότητα, τίποτε χειροπιαστό δεν βγήκε -τουλάχιστον δημόσια- από τη χτεσινή ρωσοτουρκική συνάντηση κορυφής: τα δυο μεγάλα κράτη της ευρύτερης «γειτονιάς μας» εξακολουθεί να τα χωρίζει άβυσσος σε σειρά καυτών θεμάτων, με σημαντικότερο όλων τη μοίρα της Συρίας, στον πενταετή εμφύλιο της οποίας αμφότεροι διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά στηρίζοντας αντιδιαμετρικά αντίθετες πλευρές και συμφέροντα.

Αυτό που προφανώς τους ενώνει, ιδίως μετά το αποτυχημένο (και αμερικανόπνευστο, κατά τον Ερντογάν) πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, είναι η συνεχής και αυξανόμενη γεωπολιτική και οικονομική πίεση που δέχονται από τις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ.

Πίεση που εκφράζεται τόσο γεωπολιτικά, με την κλιμακούμενη στρατιωτική επέκταση του Βορειοατλαντικού Συμφώνου στις χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας και την «εμφύτευση» φανατικών αντιρωσικών κυβερνήσεων στην Ουκρανία και αλλού, και την υποστήριξη της Ουάσινγκτον στη δημιουργία κουρδικής κρατικής οντότητας στη βόρεια Συρία ή το βόρειο Ιράκ, που αποτελεί το Nο1 κίνδυνο για τη «νεο-οθωμανική» Τουρκία του Ερντογάν, όσο και οικονομικά, καθώς και οι δυο μεγάλες οικονομίες κλυδωνίζονται βίαια.

Ανεξάρτητα από το πόσο θα διαρκέσει και ώς πού θα φτάσει αυτή η νέα ρωσοτουρκική «Αντάντ», που μόνο... Cordiale (εγκάρδια) δεν την λες, το σημαντικότερο και για τους δύο «στριμωγμένους» μεν, αλλά πανίσχυρους στις χώρες τους ηγέτες, και πολύ περισσότερο για τον «απασφαλισμένο» Ερντογάν, είναι να στείλουν ένα μήνυμα στη Δύση ότι «μη μας ζορίζετε πολύ, γιατί έχει κι αλλού πορτοκαλιές»...

Θα αποδώσει αυτή η στρατηγική; Θα μάθουμε την απάντηση πολύ σύντομα.