FaktenCheck: Το Brexit και η κρίση της Ε.Ε.

Συντάκτης: FaktenCheck σε μετάφραση ΕΦ.ΣΥΝ.

Το «ναι» των Βρετανών για την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση αποτελεί μεγάλο χτύπημα για τον οίκο Μέρκελ, Σόιμπλε, Γκάμπριελ, Γιούνκερ, Σουλτς και σία, για όλους τους υπηρέτες δηλαδή της μαφίας των τραπεζών και των επενδυτών. Στην τρίτη σε μέγεθος χώρα της Ε.Ε. η πλειοψηφία δεν θέλει πια να έχει καμία σχέση με την Ε.Ε. Ειδικά οι απασχολούμενοι με σχέση εξαρτημένης εργασίας, οι άνεργοι και τα συνδικάτα δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτή την Ε.Ε. Αυτό πρέπει να αποτελέσει μία ακόμη αφορμή για την ανοικοδόμηση μιας Ευρώπης από κάτω προς τα πάνω, μιας Ευρώπης της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Οι ηγέτες της Ε.Ε. όμως σκέφτονται μόνο τρία πράγματα: στρατιωτικοποίηση, διεύρυνση της ευρωζώνης, παραδειγματισμό. Είναι ακριβώς οι θέσεις που οξύνουν την κρίση στην Ε.Ε. και οδηγούν κι άλλα εκατομμύρια ανθρώπους στο να γυρίσουν την πλάτη τους στην Ε.Ε.

Στρατιωτικοποίηση: Στις 29 Ιουνίου, λίγες μέρες μετά το δημοψήφισμα του Brexit, τα 27 κράτη-μέλη της υπόλοιπης Ε.Ε. συζητούσαν ένα νέο στρατηγικό έγγραφο της ύπατης εκπροσώπου της Ε.Ε. για θέματα εξωτερικής πολιτικής Φεντερίκα Μογκερίνι, όπου αναφέρεται ως «απώτερος στόχος» μια «Κοινή Ευρωπαϊκή Ενωση Ασφάλειας και Αμυνας».

Μια τέτοια «Ενωση» μπορεί να υπάρξει μόνο με έναν ευρωπαϊκό στρατό. Εκεί αναφέρεται επίσης ότι «αφού τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν ήδη συμμετάσχει σε 30 κοινές στρατιωτικές αποστολές σε τρεις ηπείρους», ο προσανατολισμός αυτός «πρέπει να αναπτυχθεί περαιτέρω βήμα βήμα».

Μαθαίνουμε ότι υπάρχει έλλειψη χρηματικών πόρων για την ένταξη των προσφύγων. Για τη στρατιωτικοποίηση της Ε.Ε. όμως δεν υπάρχει έλλειψη χρηματικών πόρων. Κάτι που δημιουργεί νέους πρόσφυγες και μαζί τους προσφέρει και περαιτέρω επιχειρήματα για στρατιωτικοποίηση. Μόνον η αποστολή των γερμανικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν κόστισε μέχρι τώρα, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών, «20 έως 45 δισεκατομμύρια ευρώ».

Διεύρυνση της ευρωζώνης: Τέσσερις μέρες μετά το βρετανικό δημοψήφισμα το πρωτοσέλιδο της Frankfurter Allgemeine Zeitung έλεγε: «Ο Γιούνκερ θέλει να εκμεταλλευτεί το Brexit για την ολοκλήρωση του ευρώ». Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θέλει, σύμφωνα με την εφημερίδα, «να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να θέσει ένα τέλος στη μέχρι τώρα Ε.Ε. των πολλαπλών νομισμάτων».

Σε ένα νέο Σχέδιο Δέκα Σημείων του γερμανικού Κόμματος των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) τίθενται ως στόχοι «μια γρηγορότερη πορεία για την οικονομική και νομισματική ένωση» και «περισσότερη Ευρώπη». Η Ε.Ε. τολμά να θεωρεί τον εαυτό της «Ευρώπη» ενώ –ακόμη και πριν από το Brexit– με τους 508 εκατομμύρια κατοίκους της αποτελεί περίπου το 60% του ευρωπαϊκού πληθυσμού που φτάνει σε 820 εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο διχασμός συνεχίζεται: 19 από τα 28 κράτη-μέλη της Ε.Ε. ανήκουν στην ευρωζώνη. Τα εννιά επιμένουν στο δικό τους νόμισμα. Το «ενιαίο νόμισμα», από την άλλη, διχάζει διπλά: αφ’ ενός σε ευρωχώρες και την υπόλοιπη Ε.Ε. και αφετέρου μέσα στον χώρο του ευρώ σε κέντρο και περιφέρεια.

Παραδειγματισμός: Αμέσως μετά το «ναι» στο Brexit, ο ευρωβουλευτής του Ελεύθερου Δημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (FDP) Αλεξάντερ Γκραφ Λάμπσντορφ, εκπροσωπώντας ένα μεγάλο τμήμα της πολιτικής τάξης, δήλωσε ότι τώρα δεν επιτρέπεται «καμία έκπτωση για τους Βρετανούς».

Ο σοσιαλδημοκράτης αναπληρωτής καγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ (SPD) ζήτησε να «μην καθυστερήσουν οι διαπραγματεύσεις με τη Μεγάλη Βρετανία». Στις Βρυξέλλες λένε ότι η στάση τους πρέπει να παραδειγματίσει, ώστε «να μη σημειώσουν περαιτέρω άνοδο οι αντιευρωπαϊστές σε άλλες χώρες-μέλη».

Και στις Βρυξέλλες και στο Λονδίνο υπάρχουν ήδη σκέψεις για το πώς θα αγνοήσουν το «ναι» του Brexit ή πώς θα οργανώσουν και ένα δεύτερο δημοψήφισμα. Ακούγεται γνωστό το σενάριο. Το 1992 οι Δανοί είπαν «όχι» στη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Το 2001 και το 2008 οι Ιρλανδοί ψήφισαν δύο φορές «όχι» στη Συνθήκη της Νίκαιας και στη Συνθήκη της Λισαβόνας.

Το 2005 είχαμε ένα γαλλικό και ένα ολλανδικό «όχι» στο Σύνταγμα της Ε.Ε. Πώς όμως αντέδρασε η Ε.Ε. σε όλα αυτά; Πέταξε το προσχέδιο του Συντάγματος στα σκουπίδια και αντ’ αυτού ψήφισε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, που έλεγε σε μεγάλο βαθμό τα ίδια με το ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Οι Δανοί και οι Ιρλανδοί μπορούν να συνεχίσουν να ψηφίζουν μέχρι το αποτέλεσμα να βολεύει (εκείνους εκεί ψηλά). Πριν από ακριβώς έναν χρόνο οι Ελληνες ψήφισαν «όχι» στο σχέδιο λιτότητας. «Δεν γίνεται!», είπαν στις Βρυξέλλες. Για παραδειγματισμό άρχισε ένας άγριος εκβιασμός και ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε στην τροχιά των πιστωτών.

Και σήμερα οι αντιδράσεις πολλών πολιτικών της Ε.Ε. έχουν στόχο να τροποποιήσουν το βρετανικό δημοψήφισμα. Η διαδικασία (άρθρο 50 της Συνθήκης για την Ε.Ε.) είναι ωστόσο σαφής: Η Ε.Ε. πρέπει να περιμένει μέχρι η εκάστοτε χώρα-μέλος να «κοινοποιήσει» την έξοδό της από την Ε.Ε. επισήμως - δηλαδή εκ μέρους της κυβέρνησής της.

Μετά «η Ε.Ε. θα διαπραγματευτεί με αυτό το κράτος ένα σύμφωνο που θα αφορά τις λεπτομέρειες της εξόδου». Και γι’ αυτόν τον σκοπό προβλέπεται ένα χρονικό διάστημα «δύο ετών από την [...] αναφερόμενη κοινοποίηση». Τόσο το γράμμα όσο και το πνεύμα της Σύμβασης της Ε.Ε. συμφωνούν ότι πρέπει να υπάρχει αρκετός χρόνος για την υλοποίηση της εξόδου. Ο λόγος είναι κατανοητός: και οι δύο πλευρές πρέπει να αποτρέψουν ζημίες που μπορούν να αποφευχθούν.

Το Faktencheck:EUROPA βλέπει στο «ναι» του Brexit ένα ακόμη δείγμα για την όλο και πιο βαθιά κρίση της Ε.Ε. Είμαστε κατά οποιασδήποτε πολιτικής παραδειγματισμού. Κατά τα άλλα ισχύει ότι όσο μεγάλη κι αν είναι η τομή που προκύπτει μετά την ψήφο του Leave, όσον αφορά δύο σημεία δεν αλλάζει τίποτα:

Πρώτον, η Μεγάλη Βρετανία παραμένει μαζί με τα κράτη της Ε.Ε. στο ΝΑΤΟ, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ θα συνεχίσουν την πολεμική στρατηγική τους μεταξύ άλλων εναντίον της Ρωσίας.

Δεύτερον, οι μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου θα συνεχίσουν να έχουν στο Σίτι του Λονδίνου τα κεντρικά του μαύρου χρήματος. Από εκεί θα χειρίζονται την περισσότερο απορρυθμισμένη οικονομική αγορά του δυτικού κόσμου. Η Ευρώπη κυριαρχείται από τις μεγάλες τράπεζες και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Και εκεί πλέον ισχύει ο όρος «Ευρώπη».

FaktenCheck:HELLAS – Η διαφορετική φωνή από τη Γερμανία 

Αυτή είναι η τέταρτη έκδοση του περιοδικού Faktencheck: HELLAS. Η ελληνική έκδοση κυκλοφόρησε σε συντετμημένη μορφή, όπως συμφωνήθηκε ανάμεσα στο FCH και την Εφ.Συν, στη μεγάλη αριστερή εφημερίδα Εφ.Συν (Εφημερίδα των Συντακτών). Η προκείμενη ελληνική έκδοση συνιστά την πλήρη αναπαραγωγή του γερμανικού FCH04. 

Σας παρακαλούμε να υποστηρίξετε το FaktenCheck:HELLAS και να συμβάλετε στη διάδοσή του.

Ο στόχος του FaktenCheckHellas (FCH) είναι η ανάπτυξη και ενίσχυση ενός ευρωπαϊκού, ή ακόμα περισσότερο παγκόσμιου κινήματος αλληλεγγύης με τον πληθυσμό της Ελλάδας. Κίνημα, που έχει και συμβολικό χαρακτήρα. Πρόκειται για κίνημα που στρέφεται κατά της πολιτικής της λιτότητας, του φαρμάκου δηλαδή, που παρέχεται προς όφελος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και των τραπεζών, και το αποτέλεσμα του οποίου είναι η φτωχοποίηση του πληθυσμού και η αύξηση των δημόσιων χρεών, ενώ παράλληλα τα κέρδη και οι τόκοι εκτινάσσονται στα ύψη. Κίνημα, που προπαγανδίζει μια κοινωνία, στην οποία στη θέση του κέρδους και των τόκων πρέπει να μπουν οι ανθρώπινες ανάγκες, η αξιοπρέπεια του ανθρώπινου είδους και η αλληλεγγύη. Η συντακτική ομάδα του FCH θα χαρεί, αν το περιοδικό βρει τη μεγαλύτερη δυνατή διάδοση.