Συντάκτης: Γιάννης Δαμέλλος
Τελικά αυτό που μου έμεινε από το 2ο "ιδρυτικό" (;;;) Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η παράκρουση της Ρένας Δούρου. «Δεν έχουμε", είπε η περιφερειάρχης Αττικής "την πολυτέλεια να υπεκφύγουμε με νέα ψευτοδιλήμματα, φτιάχνουμε μια νέα Αριστερά, μακριά από διαπιστώσεις, μακριά από εύκολες λύσεις, μακριά από ιδεολογικές καθαρότητες, λερώνουμε τα χέρια, κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος». Ορίστε λοιπόν καποιες διαπιστώσεις και κάποια αποτελέσματα για σας κ. Δούρου.
Έχετε καταντήσει τον ΣΥΡΙΖΑ τον περίγελο της κοινωνίας που τον ανέδειξε και κυνηγάτε τον Μπούλη με 6 μονάδες. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Αν είχατε κρατήσει το λόγο σας και ολίγη από την ιδεολογική καθαρότητα που σας έφερε από το 3 στο 33%, αν όντως λερώνατε τα χέρια σας και δεν παριστάνατε τον Πόντιο Πιλάτο μπροστά στην κ. Μέρκελ, αν επιλέγατε την δύσκολη λύση του ΟΧΙ τον Ιουλιο του 2015 και όχι την εύκολη του ΝΑΙ και δεν μας φουσκώνατε τα μυαλά με ψευτοδιλήμματα που απειλούσαν την κοινωνία με διάλυση, τότε δεν θα φθάνατε ποτέ σ' αυτό το σημείο, να υπολοίπεστε του πιο γελοίου κόμματος της Μεταπολίτευσης και του πιο γελοίου αρχηγού που ανέδειξε ποτέ στην ιστορία της.
Αν είχατε διατηρήσει στις τάξεις σας τα στελέχη που σας οδήγησαν στην εξουσία, αν δεν τα είχατε ξεφορτωθεί με κοινοβουλευτικές και εξωκοινοβουλευτικές διαδικασίες όταν κατάλαβαν πόσο καιροσκόποι ήσασταν, αν δεν διατηρούσατε στη θέση τους τους υπαλλήλους των Τραπεζών που μας έφεραν σ' αυτή την κατάσταση, βλ. Στουρνάρες και κακό συναπάντημα, αν είχατε έστω το φιλότιμο να παραιτηθείτε όταν όλος ο κόσμος ήταν με το μέρος σας και δεν φέρνατε νέα εξευτελιστικά μέτρα που στρέφονται κατά ενός χρεοκοπημένου λαού, αν βλέπατε λίγο παραπέρα από την ανάγκη σας να αγκιστρωθείτε στην εξουσία και απαλύνατε τον πόνο της κοινωνίας με έργα, τότε θα απολαμβάνατε τώρα μια μεγάλη διαφορά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν είναι αρκετή η μάχη που δίνετε για τα ΜΜΕ, γιατί δεν επιστρέφει τίποτε πίσω στην κοινωνία. Ναι, ξεφορτώνεται το παλιό σύστημα ελέγχου για να το αντικαταστήσει όμως με ένα καινούργιο. Αλλά πώς ακριβώς αυτό απελευθερώνει το άτομο όταν μειώνονται οι επιλογές του, αντί να αυξάνονται; Παχιά λόγια για να τ' ακούν οι συνδαιτημόνες των εστιατορίων και των καφενείων και να τα σχολιάζουν οι νοικοκυρές και οι αργόσχολοι στο Φατσοβιβλίο. Την ίδια ώρα που η νεολαία δουλεύει με εξευτελιστικούς μισθούς, ο επιχειρηματίας πηδάει απ' το μπαλκόνι και ο αριθμός των δασκάλων μειώνεται αντί να αυξάνεται στα σχολεία μας.
Κυρία Δούρου, ο λαός λέει ότι "μερικές φορές είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς". Εσύ κάνεις και τα δύο ταυτόχρονα.
No comments:
Post a Comment