Ενα πολιτικό σύστημα που προκαλεί αηδία

Συντάκτης: Μαργαρίτα Βεργολιά

«Επιστρατεύοντας» η μεν την «αφρόκρεμα» της αμερικανικής μουσικής, ο δε τους... σωματοφύλακές του -που τον απομάκρυναν κακήν κακώς το Σάββατο από το βήμα επεισοδιακής προεκλογικής συγκέντρωσης στη Νεβάδα- η Χίλαρι Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ μπήκαν στην τελική ευθεία της εκστρατείας τους για τις αυριανές προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ: τις πιο τοξικές και -όπως όλα προδικάζουν- από τις πλέον αμφίρροπες στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία.

Στο στόχαστρό τους έχουν μπει οι Πολιτείες-κλειδιά κι όσες δείχνουν δημοσκοπικά να αμφιταλαντεύονται μεταξύ δημοκρατικού και ρεπουμπλικανικού στρατοπέδου.

Στόχος αμφοτέρων είναι η αλίευση ψήφων ακόμη και την ύστατη στιγμή, μπροστά στο ενδεχόμενο η νίκη να κριθεί στο νήμα.

Σε πανεθνικό επίπεδο, οι δημοσκοπήσεις δίνουν σταθερό μεν προβάδισμα στη Χίλαρι, το οποίο έχει ωστόσο πια συρρικνωθεί στις 3-5 μονάδες.

«Ούριος άνεμος» στο φινάλε της προεκλογικής εκστρατείας της φάνηκε να φυσά εν τω μεταξύ μετά την ανακοίνωση του διευθυντή του FBI ότι η νέα έρευνα στην υπόθεση των e-mails της πρώην ΥΠΕΞ ολοκληρώθηκε, χωρίς να προκύπτει κάτι επιλήψιμο και, συνεπώς, δεν τίθεται ζήτημα άσκησης δίωξης σε βάρος της.

Εκτός από το ποσοστό συμμετοχής -ειδικά των ψηφοφόρων των πληθυσμιακά μειονοτικών ομάδων (Αφροαμερικανοί, Λατίνοι)- και τον αστάθμητο παράγοντα των αναποφάσιστων, καθοριστικά για τη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος μπορεί να αποδειχθούν και τα ποσοστά έτερων προεδρικών υποψηφίων, όπως του Γκάρι Τζόνσον των Φιλελευθέρων (6% στις τελευταίες δημοσκοπήσεις) και της Τζιλ Στάιν των Πρασίνων (2%).

Σε πείσμα εξάλλου των δημοσκοπήσεων -όπως επισημαίνει στο CNN ο δρ Λι Μίρινγκοφ, διευθυντής του ινστιτούτου MIPO-, «η εικόνα μπορεί να είναι πολύ διαφορετική στο “Κολέγιο των Εκλεκτόρων”», τα 538 μέλη του οποίου εκλέγονται ανά Πολιτεία και πρακτικά κρίνουν, με την κατανομή και την πολιτική ταυτότητά τους, τον τελικό νικητή της κάλπης.

«Η μικρή διαφορά σε ψήφους», εξηγεί ο δρ Μίρινγκοφ, «μπορεί να “μεταφραστεί” σε σκληρή μάχη για τις 270 ψήφους εκλεκτόρων», απαραίτητες για την εκλογή προέδρου.

Χθες μάλιστα ο υποψήφιος αντιπρόεδρος των Ρεπουμπλικανών -κι εκλογικό «ταίρι» του Τραμπ- Μάικ Πενς προειδοποίησε ανοιχτά ότι σε περίπτωση που δεν υπάρξει «ξεκάθαρο αποτέλεσμα», το κόμμα του μπορεί να προσφύγει σε ένδικα μέσα, επαναλαμβάνοντας έτσι το εκλογικό θρίλερ του 2000, στην αναμέτρηση Τζ. Μπους και Αλ Γκορ.

Επιλογή με την οποία συντάσσονται 4 στους 10 ψηφοφόρους του Τραμπ -κυρίως άνδρες, λευκοί και άτομα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης-, δηλώνοντας στην τελευταία δημοσκόπηση των New York Times/CBS ότι δεν εμπιστεύονται το σύστημα καταμέτρησης των ψήφων κι ότι, πιθανότατα, δεν θα αποδεχθούν το εκλογικό αποτέλεσμα σε περίπτωση νίκης της Κλίντον.

Το αντίστοιχο ποσοστό στην εκλογική βάση της Χίλαρι -κυρίως γυναίκες, μέλη μειονοτήτων και άτομα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης- περιορίζεται σε 1 προς 10.

Το πλέον ενδιαφέρον πάντως εύρημα αυτής της δημοσκόπησης ήταν η συνολικότερη εικόνα που έχουν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι για την εγχώρια πολιτική σκηνή.

Οι 8 στους 10 ερωτηθέντες δηλώνουν αηδιασμένοι από το πολιτικό σύστημα στις ΗΠΑ.

Στη συντριπτική, δε, πλειονότητά τους χαρακτηρίζουν «ανέντιμους» και τους δύο «μονομάχους», εκφράζοντας σαφή ανησυχία για το κατά πόσο αμφότεροι μπορούν να λειτουργήσουν ενωτικά, μετά το κλείσιμο της κάλπης.

Ο "Πρόεδρος" Ντόναλντ Τραμπ 

Συντάκτης: efsyn.gr

Έκλεισε ένα ολόκληρο ξενοδοχείο για την βραδιά των εκλογών στην καρδιά της Νέας Υόρκης: το Χίλτον στο Μανχάταν. Ο Τραμπ χαρακτήρισε τη συγκέντρωσή του αυτή «πάρτι νίκης». Στις τελευταίες ημέρες αυτής της παρανοϊκής εκστρατείας ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος βρίσκεται πιο κοντά στην προεδρία παρά ποτέ και ορισμένοι στο κόμμα του -και όχι μόνο- άρχισαν πραγματικά να αναρωτιούνται τι θα συμβεί εάν ο Τραμπ κατακτήσει τελικά τον Λευκό Οίκο.

Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που πρέπει να διευθετηθούν άμεσα, όπως η συγκρότηση της κυβέρνησης και η πρόταση του προσώπου που θα καλύψει την κενή θέση στο Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο. 

Από εκεί και πέρα, με κριτήριο το πρόγραμμά του και τα όσα έχει διακηρύξει στις προεκλογικές εμφανίσεις του, ο 70χρονος δισεκατομμυριούχος, επιχειρηματίας όψιμος πολιτικός, ετοιμάζεται για ριζικές αλλαγές τις πρώτες 100 ημέρες της προεδρίας του, μια αντεπανάσταση που πολλοί από τους αντιπάλους του φοβούνται ότι θα είναι η αποδόμηση της δημοκρατίας στις ΗΠΑ.  

Η... ματαίωση της προεδρίας Ομπάμα

Αυτός ο στόχος είναι στην καρδιά του δόγματος Τραμπ: ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος θέλει «να αναστρέψει και να αντικαταστήσει» το πρόγραμμα κοινωνικής ασφάλισης του Ομπάμα μέσα στο πρώτο τρίμηνο της διακυβέρνησης του, σχεδιάζει να απαγορεύσει τη μετανάστευση προς τις ΗΠΑ από χώρες που έχουν ιστορικό τρομοκρατίας, να εφαρμόσει «ακραίους ελέγχους» όλων αυτών που θέλουν να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ και να σταματήσει το πρόγραμμα της κυβέρνησης για την αποδοχή Σύρων προσφύγων.   

Από την πρώτη ημέρα του στον Λευκό Οίκο ο Τραμπ θέλει να ακυρώσει «κάθε αντισυνταγματικό» διάταγμα που έχει εκδώσει ο Ομπάμα, όπως για παράδειγμα όσα αφορούν στον έλεγχο των όπλων. 

Θέλει να σταματήσει τις χρηματοδοτήσεις στο πρόγραμμα για την κλιματική αλλαγή του ΟΗΕ, να αναθεωρήσει την συνθήκη του ΝΑΤΟ, να επαναδιαπραγματευτεί την συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν και να κινηθεί γρήγορα στα σχέδια του για την ανέγερση «του μεγάλου υπέροχου τείχους» στα σύνορα με το Μεξικό.  

Το εξωτερικό εμπόριο

Εάν εκλεγεί, ο Τραμπ θα είναι ένας πρόεδρος με μεγάλη εξουσία, δεδομένου ότι θα έχει και την βοήθεια του Κογκρέσου. 

Είναι βέβαιο δε ότι η πολιτική στο θέμα του εξωτερικού εμπορίου θα βρεθεί στο επίκεντρο.

Ο ίδιος δεν έχει μιλήσει πολύ για το θέμα αυτό στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, ωστόσο το πλαίσιο της σκέψης του είναι ότι η παγκοσμιοποίηση είναι ένας από τους βασικούς λόγους για την παρακμή της Αμερικανικής βιομηχανίας και ως απάντηση σε αυτό θα ήθελε να «περιχαρακώσει» την χώρα.

Έχει ανακοινώσει ότι σε περίπτωση νίκης του οι συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου που έχει υπογράψει η Ουάσιγκτον θα παγώσουν  για ένα διάστημα και οι διαπραγματεύσεις για νέες διατλαντικές συμφωνίες θα τερματιστούν.

Όσο για τους αμερικανικούς κολοσσούς, όπως η Ford και η Pfizer, θα προειδοποιηθούν  ότι εάν συνεχίσουν να μεταφέρουν θέσεις εργασίας στο εξωτερικό θα επιβαρυνθούν με τιμωρητικούς δασμούς.

Εξ αρχής δε σκοπεύει να κατηγορήσει την Κίνα για «χειραγώγηση της αγοράς συναλλάγματος».  

Στις πιο λογικές ιδέες του συμπεριλαμβάνεται η πρόταση του να περιοριστούν οι θητείες των μελών του Κογκρέσου- πράγμα θετικό εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι πολλοί βουλευτές και γερουσιαστές έχουν βολευτεί επί σειρά ετών στα καθίσματα τους- αλλά και η απαγόρευση σε μέλη της κυβέρνησης επί πέντε χρόνια μετά την αποχώρηση τους από εκτελεστικά αξιώματα να εργαστούν ως λομπίστες στην Ουάσιγκτον. 

Οι αντίπαλοι στη φυλακή; 

Από τα πιο προβληματικά σχέδια του είναι η υλοποίηση της προεκλογικής του δήλωσης για διορισμό ειδικού εισαγγελέα προκειμένου να μπει στη φυλακή η Χίλαρι Κλίντον και η αλλαγή της νομοθεσίας για την παραπομπή δημοσιογράφων πιο εύκολα και πιο γρήγορα στα δικαστήρια για δημοσιεύματα που θα κρίνονται από θιγόμενους επικριτικά ή δυσφημιστικά.   

Ετσι κι αλλιώς ο Τραμπ δεν φαίνεται να έχει σε ιδιαίτερη εκτίμηση το Σύνταγμα της χώρας και έχει ήδη χαρακτηρίσει την ελευθερία της έκφρασης ως ένα εμπόδιο στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας».

Όπως σχολίασε εύστοχα και η Ines Pohl σε άρθρο της στη Deutsche Welle:

«Ασχέτως του αποτελέσματος, όταν τελειώσει αυτό το αναξιοπρεπές θέαμα [των εκλογών], θα υπάρχουν μόνο χαμένοι. Τους τελευταίους μήνες οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε μια χώρα που διαμορφώνεται από θεωρητικούς των συνωμοσιών και δημαγωγούς. Κι αυτό έχει να κάνει ως επί το πλείστον με τον Ντόναλντ Τραμπ. Είναι ένας άνθρωπος που δεν έχει ιδέα από την διαχείριση της πολιτικής. Αλλά έχει την ρητορική ικανότητα να μετατρέπει την ανησυχία σε μίσος, τον φόβο σε ξενοφοβία και την ανασφάλεια σε φαντασιώσεις απεριόριστης δύναμης. Και είναι ικανός να παρουσιάζει τον εαυτό του ως τον μόνο πιθανό σωτήρα της χώρας. Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας του δημαγωγού».