Συντάκτης: Λήδα Γαλανού
Σε μια συνάντηση που κανείς δεν είχε σκεφτεί νωρίτερα, αλλά ο ίδιος ο πολιτισμός σαν να περίμενε να συμβεί, ο Τζιμ Τζάρμους και ο Ιγκι Ποπ δούλεψαν μαζί -όχι βιαστικά, αλλά για επτά ολόκληρα χρόνια- για να φτιάξουν ένα ντοκιμαντέρ που αυτές τις μέρες προβάλλεται και στην Ελλάδα, με τον τίτλο «Gimme Danger» και θέμα τους Stooges. Και είναι απλώς συναρπαστικό!
Η αρχική ιδέα ανήκει στον Ιγκι Ποπ, όπως εξήγησε στην κοινή του εμφάνιση με τον Τζάρμους στο φετινό Φεστιβάλ Κανών, όπου η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της: «Πίστευα ότι άξιζε στην μπάντα η ιστορία της να γίνει ταινία, από έναν άνθρωπο που πραγματικά κάνει ταινίες».
Το παράξενο με τους Stooges είναι ότι, από τη στιγμή που διαλύθηκαν, το 1974, μέχρι το 2003 που αποφάσισαν να επανασυνδεθούν, η φήμη τους είχε μεγαλώσει θεαματικά, σε σχέση με την εποχή που όντως ήταν δραστήριοι, έβγαζαν δίσκους κι έκαναν τα αξέχαστα live τους.
Αυτή είναι και η προσέγγιση που κάνει ο Τζάρμους: Ξεκινά την ταινία του το 1973 όταν, μετά από τρία άλμπουμ που έγραψαν ιστορία στο rock ’n’ roll, τα μέλη των Stooges… επιστρέφουν στα σπίτια των μαμάδων τους.
Κι από εκεί, χτίζει ένα διασκεδαστικό, συγκινητικό, κατά στιγμές σκληρό αλλά και παιχνιδιάρικο, αισιόδοξο φιλμ, εξηγώντας πώς τα πράγματα ξεκίνησαν στην πόλη Αν Αρμπορ του Μίσιγκαν, πώς έφτασαν εκεί και πώς συνεχίστηκαν ώς το 2010 που οι Stooges μπήκαν στο Rock and Roll Hall of Fame, τη θέση τους στην εξέλιξη της ροκ και την υπόστασή τους στην ιστορία της μουσικής και της σύγχρονης κουλτούρας.
Για να συνθέσει την ταινία του, ο Τζάρμους συγκέντρωσε, με έκκληση του Ιγκι, υλικό που είχαν αποτυπώσει και κρατήσει οι fans: «Θαυμαστές, weirdos, συλλέκτες, stalkers, έμποροι ναρκωτικών», εξηγεί ο Ιγκι Ποπ, «όποιους ήξερα από τότε και είχαν κρατήσει μεμοραμπίλια τούς έσπρωξα στον Τζιμ. Εδωσα κι εγώ όμως κάτι: τις αναμνήσεις μου».
Μαζί στην ταινία περιλαμβάνονται κάποια αρχειακά βίντεο που μαγνητοσκοπούσε η Λένι Σινκλέρ, παντρεμένη τότε με τον Τζον Σινκλέρ, τον μάνατζερ των MC5, τα οποία συνδέει με υλικό από την εποχή, με ταινίες και ειδήσεις, λίγο animation, πολλή γνώση και σεμνότητα. Στο φιλμ, εκτός από τα άφθονα ναρκωτικά, δεν παρεισφρέει ίχνος κουτσομπολιού.
«Το “Gimme Danger” είναι περισσότερο ένα δοκίμιο παρά ένα ντοκουμέντο», εξηγεί ο Τζιμ Τζάρμους. «Είναι η δική μας ερωτική επιστολή σ’ αυτό που υπήρξε, ίσως, η σπουδαιότερη μπάντα στην ιστορία του rock ’n’ roll και παρουσιάζει τη διαδρομή τους, τις επιρροές που δέχτηκαν και που άσκησαν, μαζί με κάποια ώς τώρα ανέκδοτα βίντεο και φωτογραφίες.
Σαν τους Stooges και τη μουσική τους, το “Gimme Danger” είναι λίγο άγριο, άτακτο, συναισθηματικό, αστείο, πρωτόγονο και εγκεφαλικό με τον πιο τραχύ τρόπο. Long live The Stooges!»
Ο ίδιος ο Ιγκι Ποπ μοιάζει να βρίσκει στο ντοκιμαντέρ μια επιβεβαίωση, κυριολεκτικά, ζωής: «Δεν ξέρω πώς επιβίωσα. Από πού προερχόταν όλη αυτή η οργή, όλη αυτή η ηλεκτρισμένη ενέργεια στις συναυλίες;
Από τον κόσμο. Από το κοινό. Από εκεί παίρναμε ενέργεια, από εκεί παίρνουμε ενέργεια. Είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία. Οταν είδα για πρώτη φορά την ταινία, το συνειδητοποίησα: είμαι τόσο πολύ προϊόν της εποχής μου. Οταν το ζεις το αποδέχεσαι σαν κάτι φυσικό – αυτές ήταν τότε οι εποχές. Οταν το κοιτάς από απόσταση σε σοκάρει. Θεέ μου, επιβίωσα από αυτές τις εποχές».
Και, ναι, μετά τον θάνατο όλων των υπόλοιπων Stooges, ο Ιγκι Ποπ ζει και βασιλεύει και, φυσικά, έχει το δικαίωμα να διδάσκει την επόμενη γενιά: «Είχα υπέροχους γονείς και δεν άκουγα τις συμβουλές τους.
Αργότερα στη ζωή μου ξεκίνησα να τους ακούω. Ειδικά τι μου έλεγε η μαμά μου. Απλά πράγματα. Πάω πια για ύπνο νωρίς. Προσπαθώ να... ω, αυτό δεν ισχύει – πήγα να σας πω κάτι για τη σεξουαλική ζωή μου, αλλά θα έλεγα ψέματα. Γενικώς προσέχω πώς τρέφομαι, τι κάνω στο σώμα μου. Δουλεύω σκληρά και ξεκουράζομαι και με προσέχω. Οπως μου έλεγε η μαμά μου!»
Η ταινία «Gimme Danger» προβάλλεται στις αίθουσες από την Ama Films
No comments:
Post a Comment