Επιμέλεια: Γιάννης Δαμέλλος Άρθρο: Μπάμπης Μιχάλης
Μετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής έγινε πλέον αντιληπτό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υφίσταται πια παρα μόνο στο μυαλό κάποιων αιθεροβάμωνων νοσταλγών της μεταπολεμικής εποχής που σε λίγο καιρό θα κοιτάζουν τα ραδίκια ανάποδα. Και αυτό το λέω με σεβασμό μόνο προς την ηλικία τους αλλά όχι και τη νοημοσύνη τους. Γιατί από το 2012 που ξεκίνησαν τα σχέδια της τραπεζικής ενοποίησης στον απόηχο της κρίσης χρέους και του κραχ του 2008, η Γερμανία κοροϊδεύει όλη την Ευρώπη και όλοι αυτοί αρνούνται να το δουν ή ποιούν τις νύσσες γνωρίζοντας εν τούτοις τις πραγματικές προθέσεις της. Στην αρχή φυσικά κλήθηκαν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να στηρίξουν τις τράπεζές τους με 2 τρισ. ευρώ. Αφού όμως τα βρήκαν σχετικά με την εποπτεία των τραπεζών της ευρωζώνης (SSM) και κοινό σχήμα για τις προβληματικές τράπεζες (SRM), οι τραπεζίτες κόλλησαν στο πώς θα δημιουργηθεί ένα νέο πανευρωπαϊκό σύστημα εξασφάλισης των καταθέσεων που θα προστατεύει καλύτερα τους αποταμιευτές. Γιατί; Επειδή το Βερολίνο -που δε βγάζει μιλιά για τις αμαρτίες της Deutsche Bank- δεν θέλει να μοιραστεί τα ρίσκα πριν οι τράπεζες της Νοτίου Ευρώπης απαλλαχθούν από τα «κόκκινα» δάνειά τους. Μετά λοιπόν από την εικοσαετή αποτυχία της πολιτικής ενοποίησης, μετά από τον περσινό βιασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας και την συνεχιζόμενη κοροϊδία του μεταναστευτικού, έρχεται τώρα και η κοροϊδία της οικονομικής δήθεν ενοποίησης για να αποδείξει σε όλο τον κόσμο ότι το γερμανικό πείραμα εις βάρος των ευρωπαϊκών λαών απέτυχε παταγωδώς και ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσει η Ευρώπη μπροστά ΔΙΧΩΣ τη ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
Συντάκτης: Μπάμπης Μιχάλης από το άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών
Τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την ευρωπαϊκή ενοποίηση επέβαλε για ακόμη μια φορά η Γερμανία στην προχθεσινή σύνοδο κορυφής. Οπως αποκαλύπτουν Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, το Βερολίνο απέτρεψε προσπάθεια που στόχο είχε να σπάσει το αδιέξοδο στο σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στον τραπεζικό τομέα, αποδυναμώνοντας το κοινό ανακοινωθέν της συνόδου.
Το σχέδιο τραπεζικής ενοποίησης της Ε.Ε. ξεκίνησε το 2012, στον απόηχο της κρίσης χρέους και του κραχ του 2008 που υποχρέωσαν τις χώρες της ευρωζώνης σε συνολική στήριξη των τραπεζών τους με 2 τρισ. ευρώ.
Αφού συμφωνήθηκε κοινό σχέδιο εποπτείας των τραπεζών της ευρωζώνης (SSM) και κοινό σχήμα για τις προβληματικές τράπεζες (SRM), οι μεταρρυθμίσεις κόλλησαν στο πώς θα δημιουργηθεί ένα νέο πανευρωπαϊκό σύστημα εξασφάλισης των καταθέσεων που θα προστατεύει καλύτερα τους αποταμιευτές.
Πρόκειται για τον τρίτο και τελευταίο πυλώνα του σχεδίου τραπεζικής ενοποίησης που η Γερμανία μποϊκοτάρει άγρια καθώς δεν θέλει να μοιραστεί τα ρίσκα πριν οι τράπεζες της Νοτίου Ευρώπης απαλλαχθούν από τα «κόκκινα» δάνειά τους.
Περί επιμερισμού κινδύνων
Ετσι στο ανακοινωθέν της τελευταίας συνόδου κορυφής πίεσε και άλλαξε την αρχική διατύπωση που υπήρχε για το θέμα και ανέφερε ότι «…νέα μέτρα μείωσης των κινδύνων έχουν ήδη εγκριθεί και ανοίγουν τον δρόμο για μεγαλύτερο επιμερισμό των ρίσκων» με το περισσότερο συμφέρον «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει την ανάγκη να ολοκληρωθεί η τραπεζική ενοποίηση σε όρους μείωσης και επιμερισμού των κινδύνων, με την κατάλληλη σειρά».
Με άλλα λόγια, ισχυροποιήστε εσείς οι φτωχοί του Νότου τις τράπεζές σας πρώτα και στη συνέχεια εμείς οι λεφτάδες του Βορρά θα βάλουμε χρήμα για τη δημιουργία του κοινού ταμείου εγγύησης των καταθέσεων. Με αυτήν την αντίληψη όμως δεν περπατά η ενοποίηση της Ευρώπης.
Η Κομισιόν τον περασμένο Νοέμβριο προέταξε τους νέους διεθνείς κανόνες κεφαλαιακής επάρκειας, που θέτουν ισχυρότερα πρότυπα για να γίνουν οι τράπεζες ασφαλέστερες.
Γερμανία και Ολλανδία αντέδρασαν τότε υποστηρίζοντας ότι τα πρότυπα αυτά δεν φτάνουν. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους υπάρχει κυρίως ο τραπεζικός τομέας της Ιταλίας, τα επισφαλή δάνεια του οποίου ξεπερνούν τα 350 δισ. ευρώ.
Από την άλλη πλευρά όμως το άνοιγμα μίας μόνο γερμανικής τράπεζας (Deutsche Bank) στα χρηματοπιστωτικά παράγωγα ξεπερνά τα 60 τρισ. ευρώ.
Τα νούμερα και εδώ δεν λένε όλη την αλήθεια, απλά καλύπτουν προθέσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση του ηγεμόνα της Ε.Ε.
No comments:
Post a Comment