Μονόδρομος για τους Δημοκρατικούς να ξεφορτωθούν την κλίκα των Κλίντον για να επανακτήσουν το ηθικό πλεονέκτημα στην Ουάσιγκτον

Άποψη: Γιάννης Δαμέλλος

Το γεγονός ότι τα ποσοστά της δημοτικότητάς του αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ αυξάνονται αντί να μειώνονται, ειδικά μετά από το σφυροκόπημα που έχει δεχθεί τον τελευταίο καιρό, με χτυπήματα πάνω και κάτω από τη ζώνη, θα πρέπει να προβληματίσει τους Δημοκρατικούς. Γιατί συνεχίζουν να παίζουν το πολιτικό τους παιγνίδι με τους δικούς του όρους, στο δικό του γήπεδο. Όσο το κάνουν αυτό είναι η άποψή μου ότι δεν έχουν καμία τύχη. 

Για παράδειγμα, το στοίχημα του CNN να απογυμνώσει τον Τραμπ εμπρός σε 22 εκατομμυρια τηλεθεατές δίνοντας το μικρόφωνο σε μια επαγγελματία με την οποία ξενοκοιμήθηκε πριν από δέκα χρόνια και αφήνοντάς την να περιγράψει λεπτομερώς τη σεξουαλική της συνεύρεση μαζί του εκπυρσοκρότησε επάνω τους. Αν μη τι άλλο ξανάφερε στη μνήμη την εποχή της Μόνικα Λεβίνσκι και τα καμώματα του Μπιλ Κλίντον, του ιδρυτή του συστήματος που τώρα πολεμά τον Τραμπ και εκείνου που ουσιαστικά άλλαξε με τη στάση του το πώς αντιμετωπίζουν οι αμερικανοί τον Πρόεδρό τους στα ζητήματα εξωσυζυγικής απιστίας. Το ίδιο το CNN αργότερα έκανε τη δημοσκόπηση που έδειξε τον Τραμπ να έχει ανεβάσει τα ποσοστά του συσπειρώνοντας τους οπαδούς του. 

Βέβαια, όταν καταλαγιάσει η βουή από την πλάκα που κάνουν στον Πρόεδρο Τραμπ ακόμα και οι πέτρες σήμερα στις ΗΠΑ θα δούμε και το πραγματικό κόστος του ξεμπροστιάσματός του. Γιατί η πλάκα από μόνη της δεν εγγυάται πολιτικά ωφελη, ενώ ο προστατευτισμός μπορεί να κάνει πολλά βλέμματα να γυρίσουν αλλού, ειδικά όταν απειλείς αυτόν που σου βάζει το ψωμί στο τραπέζι. Ακόμη κι αν αυτό γίνεται εις βάρος των υπολοίπων. Πάντως, αν οι Αμερικάνοι πρόκειται να κάνουν τα στραβά μάτια στις απιστίες του Προέδρου τους, για να φουσκώσουν το πορτοφόλι τους, πιστέψτε με, θα κάνουν αυτό που θα έκανε και ο υπόλοιπος πλανήτης.

Όμως, για τους Δημοκρατικούς, ακόμα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. Έχουμε κι άλλες εκλογικές αναμετρήσεις σε τοπικό και πολιτειακό επίπεδο, όπου ενδεχομένως η ήδη ασφυκτική πίεση που δέχονται οι εκπρόσωποι των κομμάτων να επηρεαστεί και από τη δημοτικότητα του Προέδρου.

Ποιος εγγυάται άλλωστε ότι μετά από τις πιπεράτες λεπτομέρειες της Στόρμι εμπρός σε 22 εκατομμύρια αμερικάνους, μια μερίδα των συντηρητικών ψηφοφόρων στις ΗΠΑ δεν αρχίσει να απομακρύνεται από τον Τραμπ αναζητώντας μια εναλλακτική, πιο πουριτανική λύση για τις επόμενες εκλογές; 

Και βέβαια, υπάρχουν και οι επιπτώσεις σε προσωπικό επίπεδο. Ποιος ξέρει τώρα ποιες είναι οι προθέσεις της Πρώτη Κυρίας, μετά από τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης Ντάνιελς και πώς θα επηρεάσουν την Προεδρεία; Ή τη διάθεση του Προέδρου να τιτιβίσει...

Υπάρχει η "ρωσική υπόθεση" που νομικώς μιλώντας είναι πολύ πιο επικίνδυνη από το προ-δεκαετίας σεξουαλικό σκάνδαλο αν αποδειχθεί collusion, γιατί απειλεί το προυπάρχον σύστημα ασφάλειας. Όμως κι εδώ, το μόνο που έχουν καταφέρει νομικά οι Δημοκρατικοί στριμώχνοντας τον Πρόεδρο Τραμπ ήταν να τον αναγκάσουν να φέρει περισσότερα Γεράκια και πολεμοχαρείς καουμπόηδες από τις μυστικές υπηρεσίες μέσα στην κυβέρνησή του, ώστε να μην υπάρχει καμία παρεξήγηση σχετικά με το ποιος κάνει κουμάντο στις ΗΠΑ... 

Υπάρχει και το θέμα των μυστικών χρηματοδοτήσεων της Προεδρείας, αλλά αυτό αγγίζει την πιο ευαίσθητη χορδή του συστήματος λόμπινγκ την τελευταία 30ετία και αν το επικοινωνιακό επιτελείο του Τραμπ ασχοληθεί σοβαρά μαζί τους, οι Κλίντονς και οι Μπους θα πρέπει να βρουν άλλη χώρα για να κρυφτούν. Την Κίνα και τα ΗΑΕ ίσως;

Που αποδεικνύει αυτό που λέγαμε από την αρχή. Ο Τραμπ δεν εξελέγη τυχαία και δεν ήταν μόνο η επικοικωνιακή επιτυχία του επιτελείου του και η αρωγή των εχθρών της Παγκοσμιοποίησης που τον έβαλαν στον Λευκό Οίκο. Οι δημοκρατικοί είχαν απωλέσει το ηθικό πλεονέκτημα από την εποχή του Γκρίνσπαν, του Κλίντον και μετέπειτα της σωτηρίας των φαλιρισμένων τραπεζών τους εις βάρος των φορολογούμενων. Ήταν εκείνοι που επέτρεψαν τα πιστωτικά ανοίγματα των Τραπεζών πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε έναν λαό που δεν παρήγαγε τίποτε πια, εκτός από τεχνολογία. Ήταν εκείνοι που ανακάλυψαν την Αραβική Άνοιξη, και βύθισαν μια ολόκληρη περιοχή στο πένθος, και την Ευρώπη σε διάλυση λόγω του μεταναστευτικού, για να προωθήσουν την Παγκοσμιοποίηση του Εμπορίου. Ο Τραμπ, το 2016 είδε φως και μπήκε στο Λευκό Οίκο γιατί η πόρτα ήταν ανοιχτή. Σαν αρπάγας μεν, αλλά χωρίς ηθικά κολλήματα. Όλοι γνώριζαν ποιος ήταν και τότε και τώρα. Και εξελέγη γιατί η Χίλαρι ήταν πιο διεφθαρμένη από εκείνον. Τελεία και παύλα.

Και αν δεν αποδειχθεί collusion με τους Ρώσους, και ο Τραμπ βγει καθαρός από τον Μιούλερ, οι Δημοκρατικοί, με το πρόσωπο που δείχνουν ακόμα, θα ηττηθούν ξανά. 

Στους Δημοκρατικούς μένει ετούτο:

• Πρώτον, να βρουν ένα νέο υποψήφιο που δεν έχει διαφθαρεί από το σύστημα Κλίντον, που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αντιπροσωπεύει ο Τραμπ, και που ακόμα διατηρεί το ηθικό πλεονέκτημα και είναι άφθαρτος (εδώ θα χρειαστεί να ψάξουν πολύ) 
• Και ύστερα, να οραματιστούν μια βιώσιμη οικονομική ατζέντα για τις ΗΠΑ, όχι για να προστατέψουν το διεφθαρμένο τους σύστημα, που συμφέρει μόνο το 1% και καταδικάζει το 99, αλλά για να καλυτερέψουν το επίπεδο ζωής των ψηφοφόρων τους

Για να έχουν κάποια τύχη στο μέλλον, όμως,  πρέπει να αναζητήσουν επικαιροποιημένα ιδεολογικά πεδία αντιπαράθεσης και να μην βάζουν τρίτους να κάνουν τη βρωμοδουλειά για λογαριασμό τους. Να μην επιχειρούν να μετατρέψουν την πολιτική ορθότητα σε ψευδοεπιστήμη, γιατί είναι νόμισμα που έχει δύο πλευρές και δύο κάννες. Αν για παράδειγμα, οι αμερικάνοι νιώσουν μια μέρα ότι η κυβέρνησή τους είναι φασιστική, θα πρέπει να έχουν όπλα για να την ανατρέψουν. Το δικαίωμα τους δίνει το Σύνταγμά τους. Αν τα παραδώσουν τώρα όλα στο κράτος και στην αστυνομία, τότε μια μέρα μπορεί να ξυπνήσουν χωρίς να μπορούν να υπερασπισθούν τα ατομικά τους δικαιώματα. Ναι, η ελευθερία σε αυτό το επίπεδο είναι δίκοπο μαχαίρι. Και οι Δημοκρατικοί λοιπόν θα πρέπει να αναζητησουν μέσα από τη σύνθεση μια λύση που διασκεδάζει τους φόβους των οπαδών του Second Amendment και παράλληλα θα σταματήσει τον θάνατο νέων ανθρώπων μέσα σε εκπαιδευτικά ιδρύματα. 

Και κάποια στιγμή, οι Δημοκρατικοί, θα πρέπει να μεταφέρουν τον διάλογο στις γειτονιές των πόλεων και να ακούσουν όλα τα επιχειρήματα, όχι μόνο αυτά που στοχεύουν τον Τραμπ. Να αφουγκραστούν ξανά την κοινωνία τους σε grassroots επίπεδο, γιατί, ενώ διατηρούν στενή επαφή μόνο με μεσοαστούς φοιτητές, νεοεισερχόμενους μετανάστες και συνδικαλισμένους εργαζόμενους στα τεράστια μητροπολιτικά κέντρα, και σέρνουν την επιστημονική κοινότητα στις γραμμές τους, στις περιοχές που η ανεργία κάνει το αμερικάνικο Όνειρο εφιάλτη, και η ψήφος μετράει, λάμπουν δια της απουσίας τους. 

Οι Δημοκρατικοί πρέπει τέλος να σταματήσουν να αντιδρούν στις εξελίξεις και να αρχίσουν να τις διαμορφώνουν. Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν βάλει τον Τραμπ να κάνει τη βρωμοδουλειά τους και να συγκεντρώνει τα πυρά των εχθρών τους, την ίδια ώρα που περνούν τα σημαντικότερα νομοσχέδια για τις φοροαπαλλαγές των πλουσίων, τη χρηματοδότηση των εξοπλισμών, την αστυνομοκρατία, την παρακολούθηση από τις μυστικές υπηρεσίες και την κατακρεούργηση του "κοινωνικού κράτους". Για μένα, οι Δημοκρατικοί το έχουν χάσει το μπαλάκι. Γιατί δεν διαθέτουν εναλλακτική για την ώρα και γιατί ακόμα επαφίενται στους ίδιους σάπιους μηχανισμούς που χρησιμοποίησαν κατά των ίδιων τους των υποψηφίων, όπως του Μπέρνι για παράδειγμα. Όταν θα αποκτήσουν εναλλακτική τα ξαναλέμε...