Συντάκτης: The Greek Courier
Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την τελετή εορτασμού της εθνικής ημέρας της Γαλλίας πέρσι το καλοκαίρι, όταν ο αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο Γάλλος ομόλογός του Εμανουέλ Μακρόν παρακολούθησαν από κοινού τις ένοπλες δυνάμεις των χωρών τους να παρελαύνουν στα Ηλύσια Πεδία (ναι, τότε που η Προεδρική μπάντα λικνιζόταν στους ρυθμούς των Daft Punk!!!). Ειδικά η Άνγκελα Μέρκελ. Εκείνη, μόλις είχε οδηγήσει στο ναδίρ τις αμερικανο-γερμανικές σχέσεις με τις δηλώσεις της στη Σύνοδο των G20 στο Αμβούργο, ενώ ο Μακρόν είχε σημαιοστολίσει την πρωτεύουσά του σαν να είχε απελευθερωθεί από τα συμμαχικά στρατεύματα λίγες ημέρες πριν... Ένα χρόνο μετά, με τις ευλογίες των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας, η Γαλλία επιστρέφει στο προσκήνιο ως εγγυήτρια δύναμη της Δύσης στη Γηραιά Ήπειρο και η Γερμανία βλέπει την δεκάχρονη ηγεμονία της να οδηγείται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Η ιστορία επαναλάμβανεται και η Γερμανία ακόμη δεν έχει μάθει το μάθημά της.
Δεν είναι καθόλου παράξενο που στις 14 Ιουλίου του 2017, όλη Γαλλία είχε γεμίσει με αμερικανικά σημαιάκια και που η Γαλλική έπαρση σε όλη τη χώρα άγγιξε το ζενίθ. Ο Μακρόν, ως άλλος Ναπολεοντίσκος, άρπαξε την ευκαιρία από τα μαλλιά, κι εκμεταλλευόμενος την οργή του Τραμπ με το Βερολίνο την έκανε σημαία του... Είπε, όπως θυμάμαι, ότι κανείς και ποτέ δεν μπορεί να μπει ανάμεσα στη σχέση Γαλλίας και ΗΠΑ, δείχνοντας εμμέσως πλην σαφώς τη γερμανίδα καγκελάριο. Και δεν είχε μείνει μόνο εκεί αφού την προηγουμένη της τελετής, είχε ο ίδιος προσκαλέσει τη Μέρκελ στο Παρίσι να την εγκαλέσει για την ανικανότητά της να επιλύσει τις δομικές αδυναμίες της Ευρωζώνης, ενώ της είχε ανακοινώσει ορθά-κοφτά ότι αυξάνει και τα κονδύλια για τις αμυντικές δαπάνες της χώρας του, κάτι που πρέπει να την εξόργισε, καθώς γνωρίζει ότι αδυνατεί να κάνει το ίδιο.
Φτάσαμε περίπου ένα χρόνο μετά και η Γαλλία, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, και βρετανική αρωγή βομβαρδίζει τη Συρία και εγγυάται την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας απέναντι στις επεκτατικές βλέψεις του Σουλτάνου. Έχει μάλιστα υπογράψει διμερή συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με τους Βρετανούς, από την εποχή ήδη του Ολάντ, και έχει στείλει πολεμικά σκάφη της να επιτηρούν μαζί με τους Αμερικάνους τα ευρωπαϊκά θαλάσσια οικόπεδα στην Κύπρο.
Η Γερμανία, που κάποτε θεωρούσε δεδομένη την πλήρη ηγεμονία της στην Ευρώπη, έχει αρχίσει σιγά-σιγά να καταλαβαίνει ότι χάνει την ισχύ της και ότι θα πρέπει να συνηθίσει στην ιδέα πως η εποχή που έκανε ότι ήθελε, έχει παρέλθει. Το οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο γιγάντωσε την οικονομία της έχει αλλάξει λόγω των πολέμων στη Μέση Ανατολή, λόγω της Αραβικής άνοιξης που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για την Ευρώπη και λόγω του μεταναστευτικού που αποτελεί ωρολογιακή βόμβα για το Βερολίνο. Στον αντίποδα, σ' αυτή την εποχή των πολεμικών αντιπαραθέσεων, ο Μακρόν εκμεταλλεύεται το γαλλικό εθνικισμό για να διασώσει την αντιλαϊκή οικονομική πολιτική του που κινδυνεύει να τον κάνει ανεπιθύμητο στο Παρίσι. Το πού θα του βγει είναι άγνωστο, όμως, η Γαλλία δεν παύει να είναι πυρηνική δύναμη, ενώ η Γερμανία ακόμα διακατέχεται από τις ενοχές του παρελθόντος της. Το δε μαστίγωμα που δέχονται από την Αμερικανική Δικαιοσύνη όσες από τις γερμανικές επιχειρήσεις χρησιμοποίησαν αθέμιτους τρόπους για να επιβληθούν στις παγκόσμιες αγορές είναι ανελέητο και γίνεται με τις ευλογίες του αμερικανού Προέδρου.
Πολλοί πολιτικοί αναλυτές χαρακτήρισαν αυτή την αλλαγή φρουράς στην Ευρώπη ως "την επιστροφή της Δύσης" στη Γηραιά Ήπειρο και παράλληλα ως το τέλος του χανσεατικού μονοπωλίου που ασκούσε στην Ευρώπη το Βερολίνο, από το Μάαστριχτ και μετά. Εγώ απλά είμαι χαρούμενος που η Ύβρις βρήκε τη Νέμεσή της. Και που ο Τζακ Λιου δεν πίστεψε ποτέ ότι αστειευόταν ο καροτσάκιας, όταν του είχε προτείνει να ανταλλάξει την Ελλάδα με το Πορτο Ρίκο...
Μάλλον κάποιος του υπενθύμισε ότι η Ευρώπη τελικά σταματάει στη δυτική όχθη του Ρήνου...
No comments:
Post a Comment