Και ΔΝΤ και Χρέος και Γη και Ύδωρ

Συντάκτης: Γιάννης Δαμέλλος

Ο νόμος του δυνατού και τα λάθη των αδυνάτων γράφουν την Ιστορία. Την ημέρα που υποκύψαμε στη γερμανική οικονομική θεολογία και στο Ταμείο διάλυσης ευπαθών οικονομιών διαγράψαμε εαυτούς από την λήψη αποφάσεων για το μέλλον μας, υπογράψαμε το τέλος μας. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται πια η προσπάθεια αλλαγής αυτής της Ευρώπης εκ των έσω, ως δικαιολογία για το ξεπούλημα της χώρας μας, όταν ο διασυρμός της διαπραγμάτευσης έχει φτάσει σ' αυτό το σημείο. Όταν ο ένας κλείνει με νόημα το ματάκι στον άλλο, πριν τη διάπραξη του εγκλήματος.

Η κ. Μέρκελ που τόσο πολύ εμπιστεύεται ο πρωθυπουργός, μετέθεσε ξανά το πρόβλημα του κουρέματος του χρέους στο μέλλον, και ταυτόχρονα ζήτησε την παραμονή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα, παρά το γεγονός ότι σχεδίαζε πιστωτικό επεισόδιο. Για τις υπόγειες διαδρομές τηρείται σιγή ιχθύος. Για τα προβλεπόμενα μέτρα τουναντίον, ο κακός χαμός. Για παράδειγμα, η Μέρκελ σημείωσε χαρακτηριστικά ότι το τελευταίο διάστημα έχουν δημιουργηθεί οδοί και εργαλεία που δίνουν περαιτέρω δυνατότητες σε ό,τι αφορά στο ελληνικό χρέος, όμως υπογράμμισε ότι πρώτα η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει ορισμένες δεσμεύσεις. «Όροι πρέπει να εφαρμοστούν [και] ακόμα δεν έχουμε φτάσει εκεί», τόνισε. 

Η φήμη πάντως για δημιουργία κέντρων αναγκαστικής αιμοδοσίας για Έλληνες άνω των 7 χρονών ως μέρος του Προγράμματος Αίμα αντί για Χρέος διαψεύσθηκε από του Μαξίμου, γεγονός που πρέπει να ενόχλησε όλους τους Καρπάθουλες των Δρακουλίων... στο κλαμπ του Βίσενταλ.

Την ίδια ώρα, η Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε αποφασισμένη να μείνει Ελλάδα και "να συνεχίσει να βοηθά, χωρίς όμως να αναλάβει κάποια δέσμευση". Επανέλαβε τα τετριμμένα, ότι δηλαδή "το ελληνικό χρέος πρέπει οπωσδήποτε να καταστεί μακροπρόθεσμα βιώσιμο" -χωρίς να ψελλίσει τίποτα για το μέγεθος της ελάφρυνσης- και ότι «οι αριθμοί πρέπει να βγαίνουν». Δηλαδή, μηδέν εις το πηλίκον.

Λίγη αυτογνωσία δε βλάπτει

Στο γάμο του ΔΝΤ με τους Ευρωπαίους τραπεζίτες ήμασταν οι κουμπάροι. Με σκυμμένο το κεφάλι υπογράφαμε το ένα μνημόνιο μετά το άλλο. Όταν η ανεργία έφτασε το 25% και το χρέος υπερδιπλασιάσθηκε ξεσηκωθήκαμε, καταγγείλαμε το γάμο άλλα στο τέλος, οι πολιτικοί μας μασήσανε. Και μετά μασήμαμε κι εμείς. Μια ευκαιρία είχαμε, αλλά την πετάξαμε στα σκουπίδια. 

Όταν έγινε το ΟΧΙ Ναι με συνοπτικές διαδικασίες κάναμε γαμήλιο δώρο στους δανειστές μας την ελευθερία μας. Μετά μας πήρε η κατρακύλα. 'Οταν μας έκλεισαν τα σύνορα, τους κάναμε δώρο την ελευθερία των προσφύγων. Και υπογράψαμε να γίνει η χώρα φυλακή. Τώρα δοκιμάζουμε τις αντοχές μας στα πεζοδρόμια ενάντια στους λάθος ανθρώπους. 

Χάνουμε την ιστορική μας μνήμη σ' ένα στημένο παιχνίδι. Χάνουμε πολύτιμο χρόνο και δεν είναι δικός μας. Τα παιδιά μας κάποτε θα μας ζητήσουν το λόγο. Και μεις θα πρέπει να τους πούμε την αλήθεια. Πως δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά σκιές ενός ένδοξου παρελθόντος, μόνιμοι κάτοικοι του χρονοντούλαπου της Ιστορίας.