Ο Νοάμ Τσόμσκι για το προσφυγικό

Συντάκτης: efsyn.gr

Ωμός και πάντα επικριτικός, ο Νοάμ Τσόμσκι, ένας από τους πιο σημαντικούς διανοητές εν ζωή παγκοσμίως, τοποθετείται για τις ευθύνες των «πλούσιων και ισχυρών» στη δημιουργία της προσφυγικής κρίσης και τη ντροπιαστική στάση που κρατούν αυτή τη στιγμή. Ο διάσημος διανοητής εξηγεί πως οι ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση δημιούργησαν τις «ροές των αθλίων» και παρόλα αυτά, αυτή τη στιγμή πιέζουν και «δωροδοκούν» άλλες χώρες να αναλάβουν τις ευθύνες για εκείνες.

Αναλυτικά το κείμενο του Νοάμ Τσόμσκι

Σε μερικές χώρες υπάρχει μια πραγματική προσφυγική κρίση. Στον Λίβανο, για παράδειγμα, όπου ίσως περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού αποτελείται από πρόσφυγες από τη Συρία, εκτός από τους πρόσφυγες από την Παλαιστίνη και το Ιράκ. Άλλες φτωχές και κλυδωνιζόμενες από συγκρούσεις χώρες της περιοχής έχουν επίσης απορροφήσει τεράστιους αριθμούς προσφύγες, ανάμεσά τους η Ιορδανία και η Συρία πριν από την κάθοδό της προς την συλλογική αυτοκτονία. Οι χώρες που μαστίζονται από την προσφυγική κρίησ δεν είχαν καμία ευθύνη στη δημιουργία της. 

Η δημιουργία προσφύγων είναι κατά βάση ευθύνη των πλούσιων και ισχυρών, οι οποίοι τώρα γκρινιάζουν για μια στάλα εξαθλιωμένων θυμάτων τα οποία μπορούν εύκολα να φιλοξενήσουν.

Μόνο η επέμβαση των ΗΠΑ-Βρετανίας στο Ιράκ είχε ως αποτέλεσμα τον εκτοπισμό 4 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι μισοί από τους οποίους διέφυγαν για γειτονικές χώρες. Και οι Ιρακινοί συνχείζουν να φεύγουν από μια χώρα η οποία είναι από τις πιο εξαθλιωμένες στον πλανήτη μετά από μια δεκατία δολοφονικών κυρώσεων, την οποία ακολούθησαν τα σκληρά χτυπήματα των πλουσίων και ισχυρών, που κατέστρεψαν τη χώρα και πυροδότησαν θρησκευτικές συγκρούσεις που τώρα διαλύει τη χώρα και την ευρύτερη περιοχή.

Δεν χρειάζεται να αναφερθούν στον ρόλο της Ευρώπης στη Αφρική, την πηγή των περισσότερων προσφύγων, οι οποίοι περνούν τώρα από το... χωνί που δημιουργήθηκε μετά την επέμβαση Γαλλίας, Βρετανίας, ΗΠΑ στη Λιβύη, η οποία ουσιαστικά κατέστρεψε τη χώρα και την άφησε στα χέρια αντιμαχόμενων πολιτοφυλακών. Ή να επανεξεταστούν τα όσα έκαναν οι ΗΠΑ στην Κεντρική Αμερική αφήνοντας φρικτούς θαλάμους από τους οποίους διαφεύγουν άνθρωποι μέσα σε τρόμο και αθλιότητα. Τώρα προστέθηκαν και τα μεξικανικά θύματα της συμφωνίας εμπορίου, η οποία, όπως είχε προβλεφθεί, κατέστρεψε την μεξικανική γεωργία, η οποία, δεν μπορούσε να συναγωνιστεί την υψηλά επιδοτούμενη αμερικανική βιομηχανία αγροτικών προϊόντων.

Η αντίδραση των πλούσιων και ισχυρών ΗΠΑ είναι να πιέσουν το Μεξικό να κρατήσει τα θύματα των ΗΠΑ μακριά από τα σύνορά τους και να τους καταδιώξει ανελέητα εάν καταφέρουν να περάσουν από τους ελέγχους. Η αντίδραση της πλούσιας και ισχυρής Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι να δωροδοκήσει και να πιέσει την Τουρκία για να κρατήσει εξαθλιωμένους επιζήσαντες μακριά από τα σύνορά της και να μαντρώσει εκείνους που αποδρούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ανάμεσα στους πολίτες υπάρχουν αξιομνημόνευτες εξαιρέσεις, αλλά η αντίδραση των κρατών είναι μια ηθική ντροπή, ακόμη και αν βάλουμε στην άκρη τις σημαντικές ευθύνες για τις συνθήκες που ανάγκασαν αυτούς τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη ζωή τους.

Η ντροπή δεν είναι νέα. Ας μείνουμε μόνο στις ΗΠΑ, την πιο προνομιούχα και ισχυρή χώρα στον κόσμο, με ασύγκριτα πλεονεκτήματα. Στη διάρκεια της ιστορία της είχε υποδεχθεί Ευρωπαίους πρόσφυγες για να εγκατασταθούν στα εδάφη που είχαν αρπάχτηκαν με τη βία από τα δολοφονημένα έθνη που κατοικούσαν σε αυτά. Αυτό άλλαξε με τον Νόμο περί Μετανάστευσης του 1924, το οποίο στόχευε κυρίως να αποκλείσει Ιταλούς και Εβραίους. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για τη μοίρα τους.

Ακόμη και μετά τον πόλεμο, επιζήσαντες παρέμεναν εγκλωβισμένοι σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σήμερα, οι Ρομά εκδιώχνονται από τη Γαλλία στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Είναι απόγονοι των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, εάν ενδιαφέρεται κανείς.

Η ντροπή είναι βαθιά και επίμονη. Έφθασε η ώρα να βάουμε ένα τέλος και να προσπαθήσουμε να πετύχουμε κάποια αξιοπρεπή επίπεδα πολιτισμού.