Γιατί ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο; Μα, γιατί τελειώνει η θητεία του!

Συντάκτης: Γιάννης Δαμέλλος

Σα να μην του ήταν αρκετό που έπρεπε να αντικρύσει τα μούτρα του Ερντογάν και την πλάτη του Πούτιν στη συνάντηση του G20, και να υποστεί ένα μικρό εξευτελισμό από την οικοδέσποινα Κίνα, χθες ο αμερικανός Πρόεδρος μάλλον πέρασε τη χειρότερη μέρα στη θητεία του, όταν του ανακοινώθηκε ότι ο νέος πρόεδρος των Φιλιππίνων Ροντρίγκο Ντουτέρτε τον αποκάλεσε στη διάρκεια μιας ομιλίας του «πουτ@@@@ γιο»... Εντάξει, δεν είναι και η πρώτη φορά που κάποιος αθυρόστομος λαϊκιστής θα αρχίσει τα "γαλλικά" και θα δημιουργήσει και κανα διπλωματικό επεισόδιο, αλλά τώρα που τελειώνει η θητεία, ρε παιδάκι μου, το πετάς το μπινελίκι; Άσε το Νομπελίστα να χαρεί τις τελευταίες μέρες του στο Λευκό Οίκο... 

Το τρολάρισμα που υφίσταται ο πλανητάρχης στο Ίντερνετ μετά από τη χυδαία φραστική επίθεση του Προέδρου των Φιλιππίνων Ντουέρτε είναι άνευ προηγουμένου. Ξεπερνάει τις πλάκες που έκαναν οι αρχαίοι Έλληνες στους Θεούς τους, γιατί ο Δίας, αν τον έφτανες στα άκρα, απλά σου έριχνε έναν κεραυνό, ενώ ο Ομπάμα ουσιαστικά έχει τις δυνατότητες του Ντόκτορ Μανχάταν, δηλ. μπορεί να κάνει τις Φιλιππίνες διπλάσιες ή και τριπλάσιες. Τέλος πάντων, μόλις ο Ντουέρτε ενημερώθηκε για τις επιθετικές ικανότητες των αμερικανών προσπάθησε να μαζέψει τα αμάζευτα, αλλά οι αμερικάνοι είχαν ήδη ματαιώσει την προγραμματισμένη συνάντηση των δύο ηγετών στο Λάος και ο αμερικανός Πρόεδρος συνάντησε τον Κορεάτη Πρόεδρο, σαφώς ανακουφισμένος που σύντομα θα τελειώσει το μαρτύριό του ως Πλανητάρχης.

Απολογισμός για απολογία

Που ναι το 2009, όταν οι ελπίδες όλου του κόσμου ήταν ριγμένες απάνω του, όταν ακόμη και ο σκληροπυρηνικός ηγέτης της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες  είχε σχολιάσει το τέλος της Προεδρείας του Μπους και την εκλογή Ομπάμα στην προεδρία των ΗΠΑ δηλώνοντας «Δεν μυρίζει πια θειάφι. Μυρίζει ελπίδα και πρέπει να έχεις την ελπίδα στην καρδιά σου».

Δεν πέρασαν δυο χρόνια από τότε και η ομιλία του Ομπάμα στο Κάιρο σήμανε την αρχή της Αραβικής Άνοιξης, που σύντομα μετέτρεψε όλο το Μαγκρέμπ σε μια εμπόλεμη ζώνη και ξανάβαλε φωτιά στο καζάνι της Μέσης Ανατολής. Το ντόμινο που ακολούθησε έφερε το διχασμό και τον εμφύλιο στη Λιβύη, σχεδόν εμφύλιο και δικτατορία στην Αίγυπτο, εμφύλιο στη Συρία και στην Υεμένη, τη Ρωσική επέμβαση στην περιοχή, το θάνατο χιλιάδων μεταναστών και τη μετακίνηση πληθυσμών από τη Μέση Ανατολη στην Ευρώπη, το πραξικόπημα στην Τουρκία, την εισβολή των Τούρκων στη Συρία και τις σφαγές του Ισλαμικού Κράτους που αντικατέστησε την Αλ Κάιντα, τον ηγέτη της οποίας ο Ομπάμα βρήκε και σκότωσε στην τηλεόραση. 

Την ίδια ώρα, στην ίδια του τη χώρα απέτυχε να σταματήσει τις μαζικές δολοφονίες στα σχολεία, απέτυχε να σταματήσει τις στυγνές δολοφονίες μαύρων πολιτών από λευκούς αστυνομικούς, απέτυχε να δώσει όραμα στους αμερικανούς που πάλι από τις ίδιες τους τις τσέπες ανακεφαλαίωσαν τις Τράπεζές τους. Απέτυχε, αν και προσπάθησε να φτιάξει ένα Συστημα Υγείας και να κρατήσει τα Ταχυδρομεία στο Δημόσιο. Το Βραβείο Νόμπελ όμως δεν θα το έπαιρνε ποτέ αν κρινόταν την τελευταία ημέρα της θητείας του και όχι δέκα μήνες μετά την έναρξή της. 

Το ηθικό πλεονέκτημα

Θυμάμαι σε μια συνέντευξη που είχα κάνει  με τον ειδικό διαμεσολαβητή για το Κυπριακό Σερ Ντέιβιντ Χάνει, το 1999 στον ΑΝΤ, τον είχα ρωτήσει πώς είχε νιώσει μετά από την υβριστική επίθεση του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς  στο πρόσωπό του και μου είχε πει: "Στη διπλωματία δεν είναι συνετό να βρίζεις κάποιον προσωπικά, αυτό που είναι πιο έξυπνο είναι να επιτίθεσαι σ' αυτό που αντιπροσωπεύει." Αυτό το λάθος έκανε ο Ντουτέρτε στην περίπτωση του Ομπάμα, με μια διαφορά. Ούτε εκείνος έχει κάποιο ηθικό πλεονέκτημα, σε σχέση με τον αμερικανό Πρόεδρο. Σκοτώνει αδιακρίτως ό,τι κουνηθεί στη ζούγκλα και μαζί με τα ξερά τρώει και τα χλωρά, τους αθώους δηλαδή. Έχει ανακυρηχθεί σε αυτόκλητο Τσακ Νόρις των Φιλιππίνων και η σκληρότητά του έχει γίνει σχεδόν "μύθος" στην Ιαπωνία όπου έχει χιλιάδες φανατικούς οπαδούς. Τα "γαλλικά" του στον αποχωρώντα αμερικανό Πρόεδρο δεν θα τον κάνουν καλύτερο στα μάτια του Θεού του, η δύναμη που καταχράστηκε και οι οι πράξεις του κατά των συνανθρώπων του είναι εκείνες που θα τον κρίνουν τελικά. Όπως άλλωστε και το Νομπελίστα Ειρήνης του 2009...