Συντάκτης: Κορίνα Βασιλοπούλου για την Efsyn.gr
Και αν απέναντι στον Ντόναλντ Τραμπ ήταν ο Μπέρνι Σάντερς; Το ερώτημα αυτό βρίσκεται στο στόμα πολλών Δημοκρατικών και εν γένει προοδευτικών Αμερικανών από τα ξημερώματα της Τετάρτης, όταν το εκλογικό αποτέλεσμα είχε πια «κλειδώσει».
«Σας τα λέγαμε... αλλά δεν μας ακούγατε», ήταν η απάντηση αρκετών υποστηρικτών και στελεχών της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς προς το Δημοκρατικό Κόμμα.
Ο ίδιος πάντως ο γερουσιαστής του Βερμόντ και πρώην διεκδικητής του χρίσματος δήλωσε ότι θα είναι παρών, ενώ έδωσε τη δική του εκδοχή για την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ.
«Ο Τραμπ καρπώθηκε την οργή μιας παρακμάζουσας μεσαίας τάξης που έχει κουραστεί και αηδιάσει με το πολιτικό, οικονομικό και μιντιακό κατεστημένο», δήλωσε στο επίσημο ανακοινωθέν του.
«Στον βαθμό που ο κύριος Τραμπ εννοεί σοβαρά ότι θα ακολουθήσει πολιτικές που θα βελτιώσουν τις ζωές των εργαζόμενων οικογενειών, εγώ και άλλοι προοδευτικοί είμαστε έτοιμοι να δουλέψουμε μαζί του», συνέχισε, προειδοποιώντας ωστόσο:
«Στον βαθμό που θα εφαρμόσει ρατσιστικές, σεξιστικές, ξενοφοβικές και βλαπτικές για το περιβάλλον πολιτικές θα σταθούμε κάθετα απέναντί του».
Αραγε, οι Δημοκρατικοί θα είχαν καλύτερη τύχη αν είχαν επιλέξει διαφορετικά; Το επιχείρημα του κομματικού κατεστημένου –και ίσως όχι μόνο– ήταν ότι ο Μπέρνι Σάντερς δεν ήταν «εκλέξιμος»: ηλικιωμένος -αν και μόλις πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον Τραμπ και έξι από την Κλίντον- Εβραίος και πολύ «σοσιαλιστής».
Ο ίδιος ο γερουσιαστής του Βερμόντ αποκαλούσε τον εαυτό του Σοσιαλδημοκράτη και ζητούσε πολλά και «ανήκουστα» για την Αμερική: δωρεάν υγεία, ανώτατη παιδεία προσβάσιμη σε όλους, ελάφρυνση από το βάρος των φοιτητικών δανείων, αξιοπρεπείς μισθούς, αποσύνδεση της οικονομίας από την αμαρτωλή Wall Street και όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα...
Και όμως, για όλους αυτούς τους λόγους ο Μπέρνι Σάντερς κατόρθωσε να εμπνεύσει εκατομμύρια κόσμο, κυρίως νέους, και δημιούργησε ένα κίνημα που έδειχνε ότι θα μπορούσε να αλώσει όχι μόνο το κατεστημένο εντός των Δημοκρατικών, αλλά και τον Λευκό Οίκο.
Αν θεωρούμε ότι τα γκάλοπ έχουν ακόμη κάποια σημασία, την εποχή που «παιζόταν» ακόμα το χρίσμα των Δημοκρατικών, έδειχναν ότι μόνο ο «αντισυστημικός» Μπέρνι Σάντερς θα μπορούσε να πετύχει άνετη νίκη έναντι του επίσης «αντισυστημικού» Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος αποδεκάτιζε έναν προς έναν όλους τους αντιπάλους του στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα.
Οπως μας υπενθύμιζε η βρετανική Independent, σε δημοσκόπηση των NBC και Wall Street Journal στις 15 Μαΐου, σε μια υποθετική μονομαχία Κλίντον – Τραμπ, η πρώην πρώτη κυρία θα κέρδιζε με τρεις μονάδες διαφορά, αλλά ο Μπέρνι Σάντερς με... 15.
Αλλη δημοσκόπηση από CBS και New York Times στις αρχές του ίδιου μήνα έδειχνε τη Χίλαρι να προηγείται με 6 μονάδες έναντι του Τραμπ και τον Σάντερς με 13.
Ακόμα και το καθαρά δεξιό κανάλι Fox έδειχνε τον Σάντερς να κερδίζει τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο με 4 μονάδες διαφορά, αλλά την Κλίντον να χάνει με τρεις.
Οσο για τον ιστότοπο RealClearPolitics, που βγάζει τον μέσο όρο των δημοσκοπήσεων σε εθνικό επίπεδο, τον Μάιο έδινε τον Σάντερς νικητή έναντι του Τραμπ με προβάδισμα 10,4 μονάδων.
Αμερικανικές εκλογές
Την ίδια εποχή, ο Ρεπουμπλικανός μεγιστάνας ερχόταν δεύτερος με μικρή διαφορά από τη Δημοκρατική αντίπαλό του, ενώ σε άλλα γκάλοπ προηγούνταν.
«Εκείνες οι δημοσκοπήσεις, βέβαια, βασίζονταν σε ένα υποθετικό σενάριο, πέντε μέρες πριν από την ημερομηνία των εκλογών», γράφει σήμερα η USA Today.
«Ωστόσο, η δημοτικότητα του Σάντερς στους κόλπους της λευκής εργατικής τάξης ίσως να έκανε τη διαφορά σε αυτές τις εκλογές: χάθηκαν ψήφοι τους οποίους τελικά κέρδισε ο Τραμπ».
Σήμερα, για του λόγου το αληθές, ο ιστότοπος https://usuncut.com φέρνει ως παράδειγμα 13 Πολιτείες στις οποίες η Χίλαρι Κλίντον υπέστη διπλή ήττα: από τον Μπέρνι Σάντερς στις προκριματικές εκλογές για το χρίσμα και στις προεδρικές από τον Ντόναλντ Τραμπ.
Ο ιστότοπος εστιάζει σε τέσσερις από αυτές τις πολιτείες (Ιντιάνα, Μίσιγκαν, Δυτική Βιρτζίνια, Ουισκόνσιν) όπου ο Σάντερς είχε πετύχει συντριπτική νίκη κατά της αντιπάλου του.
Ως πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αναδεικνύει το φιλοδημοκρατικό Μίσιγκαν και ιδίως το Ουισκόνσιν, το οποίο είχε 30 χρόνια να βγάλει Ρεπουμπλικανό στις προεδρικές εκλογές μέχρι... φέτος.
O Ντόναλντ Τραμπ φαίνεται ότι το είχε καταλάβει έγκαιρα και είχε γράψει στον λογαριασμό του στο τουίτερ τον Μάιο του 2016: «Θα προτιμούσα να είχα απέναντί μου τη βρόμικη Χίλαρι Κλίντον παρά τον Μπέρνι Σάντερς και αυτό θα συμβεί τελικά γιατί η παρτίδα είναι στημένη κατά του Μπέρνι».
Την άποψη της «στημένης παρτίδας» συμμερίζεται και το WikiLeaks, το οποίο δήλωσε μετά τις εκλογές ότι «ο μηχανισμός του Δημοκρατικού Κόμματος επέβαλε την προτίμησή του στην εσωκομματική του αγορά και επέλεξε τον λιγότερο ανταγωνιστικό υποψήφιο».
Ο χρόνος όμως δεν γυρίζει πίσω και το ερώτημα «τι θα είχε συμβεί αν...» θα παραμείνει αναπάντητο, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση όπως όλα τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Αν ενδεχομένως μπορεί να βγει κάτι θετικό στο μέλλον από αυτή την ιστορία, είναι ένα γερό ταρακούνημα στο εσωτερικό του Δημοκρατικού Κόμματος που να σηματοδοτήσει μια προοδευτική στροφή.
«Υπάρχει και μια αχτίδα φωτός στα εκλογικά αποτελέσματα», σύμφωνα με τον Τζόναθαν Τασίνι, σχολιαστή του CNN και υποστηρικτή του Μπέρνι Σάντερς:
«Να αναλάβουμε τη δύσκολη, πλην όμως απαραίτητη αποστολή να αναταράξουμε συθέμελα το Δημοκρατικό Κόμμα, να απορρίψουμε την αποτυχημένη οικονομική και πολιτική κοσμοθεωρία των Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον και να εργαστούμε για ένα σύστημα φιλολαϊκών αρχών τόσο στην οικονομία όσο και στην εξωτερική πολιτική που να αποκτήσει ευρεία στήριξη».
«Το Δημοκρατικό Κόμμα πρέπει να ξυπνήσει», όπως έγραφε ο ίδιος ο Μπέρνι Σάντερς σε προφητικό άρθρο του στους New York Times μετά το Brexit. Θα το κάνει, άραγε;
No comments:
Post a Comment