«Η Γερμανία ο κύριος ένοχος»

Συντάκτης: efsyn.gr

Τη Γερμανία «δείχνει» ως κύριο ένοχο για την κρίση στο σύνολό της, ο Βρετανός δημοσιογράφος Πολ Μέισον, σε συνέντευξη που παραχωρεί στην εφημερίδα RealNews και κατηγορεί τη γερμανική κυβέρνηση ότι είναι παγιδευμένη «σε μια αντίληψη της πραγματικότητας που εδράζεται στους κανόνες, την ώρα που αυτοί δεν λειτουργούν». Παράλληλα, κάνει λόγο για «ψύχωση» από μεριάς ΔΝΤ κατά του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και του Κόρμπιν στη Βρετανία.

Επαναλαμβάνει την εκτίμησή του πως η ΕΕ πιθανόν να εγκρίνει την πρώτη αξιολόγηση με τον ESM να αντικαθιστά το ΔΝΤ. «Οι Γερμανοί φορολογούμενοι θα αποδεχτούν πως για να αποφύγουν την κατάρρευση της Ελλάδας οφείλουν να ξεχάσουν τη συμμετοχή του Ταμείου» συμπληρώνει.

Εξάλλου, εκτιμά ότι αυτό που πήγε στραβά με την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι «δεν πίστεψαν πως μια αναμέτρηση με την ένταση του Ιουλίου ήταν πιθανή» και παράλληλα, αναφέρει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να παλέψει για να παραμείνει στην Ευρωζώνη, προσθέτοντας ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, Β. Σόιμπλε, δεν έπαψε να πιστεύει στη λύση του Grexit.

Το δημοψήφισμα ως μοχλός πίεσης

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στο δημοψήφισμα της Βρετανίας, επισημαίνει ότι δεν είναι ευθέως υπέρ του Brexit, ωστόσο θεωρεί χρήσιμο να λειτουργήσει το δημοψήφισμα σαν μοχλός μεταρρυθμίσεων στην ΕΕ: Να μην υπάρξει ένταξη της Τουρκίας, να θεσμοθετηθεί ένα πανευρωπαϊκό σύστημα μετανάστευσης με υποχρεωτική ανακατανομή και να σωθεί η βιομηχανία χάλυβα.

Επίσης, αναλύει την άποψή του περί «μετακαπιταλισμού», τονίζοντας ότι ο μη καπιταλιστικός συνεργατικός τομέας που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή, θα μπορούσε να αποτελέσει «ένα μέρος της απάντησης στη στασιμότητα».

Τέλος, ο κ. Μέισον επισημαίνει την ανάγκη αφύπνισης του φιλελεύθερου Κέντρου, για να αγωνιστεί για κοινωνική δικαιοσύνη, σε απάντηση της ακροδεξιάς ρητορικής. «Οι δεξιές και εθνικιστικές απαντήσεις δείχνουν πιο πειστικές», παραδέχεται και προσθέτει: «Το μάθημα από τη δεκαετία του '30 είναι, πρώτον, ότι οι κυβερνήσεις πρέπει να προστατέψουν τους πολίτες τους και, δεύτερον, οι φιλελεύθεροι, οι σοσιαλδημοκράτες, οι αναρχικοί και η Αριστερά πρέπει να ενωθούν σε προσωρινές συμμαχίες για να νικήσουν τον φασισμό».