Τρούπιο στόρι

Συντάκτης: Δημήτρης Νανούρης για την Εφημερίδα των Συντακτών

Μάγος πλανόδιος ο καραμπουζουκλής Καλαματιανός· Αντώνηθ ΘΑμαράθ κατά κόσμον, θυμάστε, βγήκε άλλοτε καμαρωτός καμαρωτός στις αγορές -λαϊκές ή γενικώς υπαίθριες, δεν παίζει ρόλο-, δημιούργησε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, μοίρασε στο αναξιοπαθούν πόπολο το πλεόνασμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, πιάνοντας τους στόχους και υπέγραψε μνημόνια, που πάσχισε κατόπιν να σκίσει σελίδα σελίδα. Σοβούσης της ειδεχθέστερης ανθρωπιστικής κρίσης, ονόμασε τη θεόπνευστη άνωθι πολιτική σαξές στόρι, το οποίο χρησιμοποίησε ως προμετωπίδα για να υφαρπάξει την ψήφο μας έναν μουντό Γενάρη. Η συνέχεια είναι γνωστή. Υβρη θεώρησε ο κοσμάκης την εν γένει συμπεριφορά του και τον επιβράβευσε χορηγώντας του πρόωρη, τιμητική σύνταξη. Μαθητευόμενος ταχυδακτυλουργός, πλην παιδί-θαύμα, ο ΘΑλέξης, άλλως πώς Τζίφρας, ακολούθησε εντελώς αντίθετη πορεία. Πρώτα κονιορτοποίησε τα μνημόνια, έπειτα γονάτισε στο πάτωμα και τα ξανακόλλησε κομματάκι κομματάκι, υπό το άγρυπνο βλέμμα της Κάνγκελα Μέρκελ και του Ντόναλντ Ντακ Τουσκ, ύστερα άρχισε να σημαδεύει τους στόχους (στην καρδιά της κοινωνίας), επιτυγχάνοντας υπεραπόδοση των εσόδων, μέρος της οποίας διένειμε στους χαμηλοσυνταξιούχους ως έκτακτο, εορταστικό, άπαξ βοήθημα εν είδει ψιχίων, ξεχνώντας πως ακριβώς γι’ αυτό επέκρινε σφόδρα τον προκάτοχό του προ διετίας. Κούνια που τον κούναγε.

Θαμμένους θησαυρούς θρυλικών θαλασσόλυκων θαρρεί πως ανακαλύπτει σε κάθε του βήμα, το κακό μολαταύτα είναι ότι μονάχα η αφεντιά του τους βλέπει· το πλήθος εξακολουθεί να παραμένει θύμα της ατέρμονης μνημονιακής πολιτικής που ο ίδιος υπηρετεί με συνέπεια. Διακρίνει επίσης την πολυπόθητη ανάπτυξη να ’ρχεται και για να δείξει τη θεμελιώδη διαφορά του από τον ΘΑμαρά, βαφτίζει τον θνησιγενή, θολό μύθο του με πομπώδη, θεατρικά προσωνύμια για το θεαθήναι. Ιδού η νέα του ψευδαίσθηση, όπως τη διατύπωσε προχθές στη Βουλή: «Από τους προϋπολογισμούς-παρωδία περνάμε σε προϋπολογισμούς αξιόπιστους. Ορίστε το δικό μας τρου στόρι».

Ο ένας σαξές στόρι, τρου στόρι ο άλλος, τα παραμυθάκια τους μπάζουν από παντού, κοινώς είναι τρούπια. Οφείλω να επισημάνω, για να μην αδικήσω τον πρωθυπουργό, ότι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Ισραήλ είχε μια αναπάντεχη όσο και άκρως εποικοδομητική συνάντηση, η οποία ενδεχομένως προκαλέσει την έξοδο της χώρας από την κρίση μια ώρα αρχύτερα. Δεν συνομίλησε με κάποιον διεθνώς σημαίνοντα πολιτικό παράγοντα. Οχι. Είχε ένα ευχάριστο τετ α τετ με τον διάσημο, από τις εκπομπές του και στην ελληνική τηλεόραση, θαυματοποιό Γιούρι Γκέλερ, όστις λυγίζει με μία και μόνη ματιά διάφορα μεταλλικά, επιτραπέζια σκεύη.

Ιδιαζόντως διορατικός ο θεομπαίκτης, αντελήφθη από διαίσθηση την παρουσία του Θε...Αλέξη στη γειτονιά και κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά για να τον αντικρίσει εκ του σύνεγγυς. «Με ρώτησε, αν, με τις υπερφυσικές μου δυνάμεις, μπορώ να βγάλω την Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας» ομολόγησε αργότερα. «Εγώ του μίλησα για τη θετική ενέργεια και στράβωσα με ένα νεύμα ευμέγεθες κουτάλι, το οποίο του χάρισα με ιδιόχειρη αφιέρωση» συμπλήρωσε. Αυτόπτες μάρτυρες διαβεβαιώνουν ότι εμβρόντητος ο Γκέλερ πληροφορήθηκε πως ο ένοικος του Μαξίμου δεν κυρτώνει απλώς, αλλά μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο εξαφανίζει μαχαιροπίρουνα, πιάτα, ποτήρια και τραπεζομάντιλα, μαζί με τα γεύματα και τα δείπνα. Βρήκε τον δάσκαλό του.