Ίλον Μασκ, το αν είναι κάποιος straight ή gay δεν εξασφαλίζει και την δημοκρατικότητά του

Γιάννης Δαμέλλος

Δεν ξέρω σε ποιους απευθύνεται ο ιδρυτής της Tesla Ίλον Μασκ, αλλά καλύτερα θα είναι να κάτσει να διαβάσει Ιστορία πριν αρχίσει να κατασκευάζει επιχειρήματα που προσπαθούν να κρύψουν πόσο φασίστας είναι στην τελική ανάλυση. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή. Υπάρχουν φασίστες και στην LGBTQ κοινότητα, όπως υπάρχουν αντιφασίστες μέσα στην ετεροφυλοφιλική. Το αν είναι κάποιος straight ή gay δεν εξασφαλίζει και την δημοκρατικότητά του. Βέβαια, ηλίθιοι σαν τον Ίλον Μασκ αναζητούν άλλους ηλίθιους για να τους πείσουν για το αντίθετο. Για να μην μακρυγορούμε όμως, ας δουμε τα γεγονότα.

Σήμερα λοιπόν παραιτήθηκε η υπεύθυνη του opinion section της γερμανικής εφημερίδας Welt am Sonntag Eva Marie Kogel, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την online δημοσίευση άρθρου γνώμης του Ιλον Μασκ υπέρ της ακροδεξιάς Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD), λίγες εβδομάδες πριν από τις κρίσιμες γερμανικές βουλευτικές εκλογές της 23ης Φεβρουαρίου.

Όμως επειδή ο Ιλον Μασκ θεωρεί ότι έχει δικαίωμα η άποψή του να είναι βαρύνουσα για τα γερμανικά πολιτικά πράγματα λόγω των «σημαντικών επενδύσεων» που έχει κάνει στην Γερμανία, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει για να κάνει τα φαισιστικά του όνειρα πραγματικότητα. Στο άρθρο του ο Μασκ αναπτύσσει το post το οποίο ανήρτησε την περασμένη εβδομάδα στο Χ υποστηρίζοντας ότι «μόνο η AfD μπορεί να σώσει την Γερμανία».

Γράφει το ξεφτέρι: «Ο ισχυρισμός ότι η AfD είναι εξτρεμιστική δύναμη της άκρας δεξιάς είναι ξεκάθαρα εσφαλμένη, δεδομένου ότι η Αλις Βάιντελ, η ηγέτις του κόμματος, έχει ομόφυλη συμβία από την Σρι Λάνκα! Αυτό εσάς σας θυμίζει Χίτλερ; Ελάτε τώρα!».

Τι λες ρε τυχάρπαστε; Αν άνοιγες ένα βιβλίο Ιστορίας θα έβλεπες ότι η ομοφυλοφιλία ήταν εξαπλωμένη και μέσα στο Ναζιστικό Κόμμα τη δεκαετία του 30 και υπάρχουν αποδείξεις γι αυτό. Ένα από τα μεγαλύτερα καθάρματα του Ναζιστικού Κόμματος ήταν ομοφυλόφιλος. 

Ο Ναζί ομοφυλόφιλος Ερνστ Ρομ

Ο λόγος γίνεται για τον Ernst Julius Günther Röhm που ήταν Γερμανός στρατιωτικός και ηγετικό μέλος του Ναζιστικού Κόμματος. Αρχικά στενός φίλος και πρώιμος σύμμαχος του Αδόλφου Χίτλερ, ο Röhm ήταν ο συνιδρυτής και ηγέτης του Sturmabteilung (SA), της αρχικής παραστρατιωτικής πτέρυγας του Ναζιστικού Κόμματος, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία. Υπηρέτησε ως αρχηγός της SA από το 1931 μέχρι τη δολοφονία του το 1934 κατά τη διάρκεια της Νύχτας των Μακριών Μαχαιριών. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός του Röhm δεν ήταν μυστικός μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1920. Ο Χίτλερ είτε το αγνόησε είτε είπε ότι ήταν ασήμαντο, ανάλογα με το με ποιον μιλούσε, συμπεριλαμβανομένων άλλων Ναζί. Όμως, αν η αρρενωπότητα του Röhm καθησύχαζε μερικούς Ναζί, απειλούσε άλλους.

Ο Röhm αντιτάχθηκε στη στάση του κόμματός του σχετικά με την παράγραφο 175 του γερμανικού ποινικού κώδικα, που καθιστούσε παράνομες τις ομοφυλοφιλικές πράξεις των ανδρών. Αυτό έκανε ορισμένους Γερμανούς ομοφυλόφιλους να σκεφτούν ότι θα μπορούσε τελικά να μειώσει τους τόνους της ναζιστικής στάσης. Αυτό ήταν πάντα ευσεβής πόθος, αλλά έγινε ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο μετά τη «Νύχτα των μακριών μαχαιριών» του 1934, όταν ο Röhm και άλλοι σφαγιάστηκαν καθώς ο Χίτλερ εδραίωσε την εξουσία του. 

Όπως εξηγεί η Eleanor Hancock, ο Röhm, με το πρόσωπό του σημαδεμένο από πληγές πολέμου, τόνισε μια υπερ-αρρενωπότητα για να εξουδετερώσει τις σύγχρονες απόψεις της ομοφυλοφιλίας ως γυναικείας. Ένας βετεράνος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Rohm «έδινε ύψιστη σημασία στις αξίες της στρατιωτικοποιημένης αρρενωπότητας». Αυτό ευθυγραμμίστηκε με τις ναζιστικές απόψεις για το ομοκοινωνικό Männerbund. Τέτοιες εξ ολοκλήρου ανδρικές οργανώσεις συντρόφων πολεμιστών υποτίθεται ότι ήταν ενωμένες κάτω από τη σημαία της πειθαρχίας και της τάξης ενάντια στο απειλητικό «κύμα» της αστικής τάξης, των φεμινιστριών, των Εβραίων, των σοσιαλιστών, των Μπολσεβίκων, οι οποίοι αντιπροσώπευαν την αδυναμία, το χάος και την αταξία. Η ανοιχτή ομοφυλοφιλία του μπορεί εντούτοις να απείλησε την ψυχολογική ασφάλεια κάποιων άλλων εθνικοσοσιαλιστών, δημιουργώντας μια μορφή «ανδρικού ομοφυλοφιλικού πανικού». 

Ακόμη και πριν δολοφονηθεί ο Ernst Röhm, οι Ναζί είχαν αρχίσει να καταστρέφουν την ομοφυλοφιλία, να απαγορεύουν οργανώσεις, να καίνε βιβλία και να συλλαμβάνουν τους πρώτους από τους 100.000 περίπου που εξόντωσαν. Περίπου 15.000 ομοφυλόφιλοι στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου μερικοί πειραματίστηκαν σε παράξενες προσπάθειες να βρουν μια «θεραπεία» για τον σεξουαλικό προσανατολισμό.

Η ομοφυλόφιλη νεοναζί Alice Elisabeth Weidel 

Η γεννημένη στις 6 Φεβρουαρίου 1979 είναι Γερμανίδα ομοφυλόφιλη πολιτικός που υπηρετεί ως συμπρόεδρος του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) μαζί με τον Tino Chrupalla από τον Ιούνιο του 2022,αν και θεωρείται μέρος. της πιο μετριοπαθούς συντηρητικής παράταξης Alternative Mitte εντός του AfD, κάτι που θυμίζει ακόμη περισσότερο τον Ρομ, φίλτατε Μασκ. 

Παρότι η ίδια είναι λεσβία και σε σύμφωνο συμβίωσης με άλλη γυναίκα, η Βάιντελ έχει δηλώσει την αντίθεσή της στη συζήτηση για τη σεξουαλικότητα πριν από την εφηβεία λέγοντας ότι «δεν θέλει κανένας με την ηλιθιότητα του φύλου ή τα πρώτα μαθήματα σεξουαλοποίησης να πλησιάζει τα παιδιά της» Επίσης, έχει εκφράσει την αντίθεσή της στη νομιμοποίηση του γάμου ομοφύλων, δηλώνοντας ότι υποστηρίζει την προστασία της «παραδοσιακής οικογένειας» ενώ υποστηρίζει και «άλλους τρόπους ζωής». 

Αν δεν πειστήκατε ακόμα ότι ο ακροδεξιός δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από την ομοφυλοφιλία του, διαβάστε τί πιστεύει η κυρία για τη μετανάστευση. Η Βάιντελ υποστηρίζει ένα «σύστημα μετανάστευσης» που θα έδινε προτεραιότητα στους ειδικευμένους και όχι στους ανειδίκευτους μετανάστες, όπως ακριβώς και ο Μασκ για τις ΗΠΑ. Αυτός μάλιστα είναι και ο σημαντικότερος λόγος που ο Ιλον Μασκ συγκρούσθηκε αυτή την εβδομάδα με τη συντηρητική πλευρά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που απλά θέλει να τους ξεφορτωθεί όλους, ενώ ο ίδιος πιστεύει ότι πρέπει να παραμείνουν τα φυντάνια για να γίνει η Αμερική μεγάλη ξανά. Ευγονική 2.0 δηλαδή. Επίσης η Βάιντελ υποστηρίζει τη συνέχιση της ένταξης της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όχι όμως και στην Ευρωζώνη, ενώ έχει ζητήσει να αποχωρήσουν οικονομικά αδύναμα κράτη, όπως η Ελλάδα.