Ο μόνος τρόπος για να κάνεις το Σόιμπλε να πονέσει είναι να μην του πληρώσεις πίσω τα λεφτά που σου δάνεισε

The Greek Courier

Αφού οι Γερμανοί και τα τσιράκια τους δεν καταλαβαίνουν από Δημοκρατία, ήρθε ο καιρός η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να σταματήσει να γυρνά και το άλλο μάγουλο στα συνεχιζόμενα χαστούκια τους. Κι επειδή ο αέρας της αλλαγής στην Ευρώπη θα πάρει καιρό να φυσήξει, το μόνο πράγμα που θα πονέσει το Σόιμπλε θα είναι να μην πάρει πίσω τα λεφτά του.

Ο κ. Σόιμπλε δεν είναι πια απρόβλεπτος.

Όταν συνειδητοποίησε ότι η ελληνική κυβέρνηση σχεδίαζε να φορολογήσει τα φιλαράκια του, τους πλουσίους και τα λαμόγια, ναρκοθέτησε τις συνομιλίες στο Eurogroup σπρώχνοντας τον Τσίπρα σε δημοψήφισμα. 

Το βράδυ του δημοψηφίσματος δεν ήταν και η καλύτερη στιγμή της ζωής του. Είναι απόλυτα σίγουρο ότι εκείνο το βράδυ - αν και άλλοι πιστευουν ότι το σκέφτηκε όταν έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ - ορκίσθηκε να μας ξεφορτωθεί από την Ευρωζώνη. Η Ελλάδα του χαλάει την ευρωπιάτσα του Γερμανού νταβατζή. Καλύτερες εταίρες θα βρω στο Πόρτο Ρίκο, θα σκέφτηκε.

Οπότε δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ναρκοθέτησε άλλο ένα Eurogroup όταν κατάλαβε ότι η Ελλάδα επεδίωκε αποζημιώσεις από όσες γερμανικές εταιρείες καταδικάστηκαν για χειραγώγηση της ελληνικής αγοράς. 

Αν και όπως αστειεύτηκε κι ο ίδιος δεν είναι εν τέλει και τόσο μεγάλος ο συστημικός κίνδυνος από ένα Grexit, ίσως αν τρίβαμε μια χρεοκοπία με αθέτηση πληρωμών στα μούτρα των ευρωπαϊκών του τραπεζών να του κοβόταν η όρεξη. Ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος του αβάστακτου χρέους μας βρίσκεται σε ευρωπαϊκά χέρια, κι όχι πλέον στα χέρια ιδιωτών. 

Μετά από τη στάση του Σόιμπλε και τους συνεχείς εκβιασμούς του στο παρά πέντε προγραμματισμένων συμφωνιών, ίσως είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να προβούμε κι εμείς σε μια ισόμετρη απόφαση. Ας πάνε όσοι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι χάσουν τα λεφτά τους να τα ζητήσουν από το γερμαναρά, γιατί "ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος". 

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πρέπει ως χώρα να ετοιμαστούμε για μια τέτοια στιγμή... ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Δεδομένης μάλιστα της απόφασης του ελληνικού λαού να βαδίσει τον ευρωπαϊκό Γολγοθά με το λιγότερο επίπονο πρόγραμμα, είναι ανάγκη πλέον να του πούμε ότι αυτό το σενάριο δεν παίζει κι αν επιθυμούν να μείνουν Ευρώπη ως τρτοκοσμικός παρίας θα πρέπει να δεχθούν την αδιαμαρτύρητη ταπείνωση στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Δίχως τη συνδρομή της Αριστεράς σ' αυτή την περιπέτεια.

Ο εναλλακτικός δρόμος είναι εξίσου δύσκολος. Χρεοκοπία, δραχμή, κοινωνική κρίση με άγνωστες συνέπειες, κρατικοποίηση των τραπεζών. Τέλος πρέπει να αναζητήσουμε νέες συμμαχίες, εάν οι Αμερικάνοι δεν προτίθενται να μας στηρίξουν κι αν αυτό δεν καρποφορήσει, θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις δικές μας δυνάμεις, φτωχότερα, αλλά ανεξάρτητα από νταβατζήδες και λαοπλάνους.

Ήταν λάθος που μπήκαμε στο Ευρώ και το αποδεικνύει η στάση των Ευρωπαίων σ' αυτή την δύσκολη ώρα για τους Έλληνες. Κι αν σήμερα το βράδυ η Ελλάδα μένει Ευρώπη, αύριο το πρωί θα πρέπει να αποφασίσει αν επιθυμεί να το κάνει αυτό φιμωμένη, εξαθλιωμένη και υπόδουλη.