Τί βρίσκεται πίσω από τη σύμφωνη γνώμη του ΓΓ του ΝΑΤΟ με τον Τραμπ για την αγορά της Γροιλανδίας και όχι μόνο

Γιάννης Δαμέλλος

Γιάννης Δαμέλλος

Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε συμφώνησε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με τη Γροιλανδία, ιδιαίτερα στο θέμα της άμυνας, αναφέρει η Bild. "Όταν πρόκειται για την άμυνα στην Αρκτική, ο Τραμπ έχει δίκιο. Αυτό που πιστεύω ότι είναι πολύ καλό είναι ότι η πρωθυπουργός της Δανίας ξεκίνησε αμέσως διαπραγματεύσεις με τον Πρόεδρο Τραμπ. Ουσιαστικά, επρόκειτο για την υψηλή σημασία της άμυνας στον μακρινό βορρά", είπε. Σύμφωνα με τον Rutte, αυτό δεν ισχύει μόνο για τη Γροιλανδία, αλλά και για την Ισλανδία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία και τον ΚΑΝΑΔΑ. Γιατί όμως ο Ρούτε στήριξε μια τόσο εξόφθαλμη απόπειρα εναντίον της εθνικής κυριαρχίας ενός ανεξάρτητου έθνους;

Ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, είναι ο βασικός κράχτης του μιλιταριστικού-βιομηχανικού κατεστημένου και δεν μου κάνει καμία εντύπωση που συμφωνεί με τον Ντόναλντ Τραμπ σχετικά με τη Γροιλανδία γιατί πληρώνεται γι αυτό από τις βιομηχανίες όπλων, αλλά και γιατί  το ΝΑΤΟ σχεδιάζει να προσφέρει έναν συμβιβασμό στον Πρόεδρο των ΗΠΑ σχετικά με τη Γροιλανδία. Η Συμμαχία ελπίζει ότι αυτό θα αμβλύνει τις εντάσεις γύρω από τις συζητήσεις για το νησί και θα διευκολύνει το ζητούμενο που είναι η στρατικοποίηση όλου του δυτικού ημισφαιρίου, του Καναδά και όλης της Σκανδιναβίας για να αντιμετωπιστούν οι μελλοντικές προκλήσεις του Ατλαντικού Συμφώνου, δηλ. η προσπάθεια επέκτασης της Ρωσίας και της Κίνας. 

"Πρέπει να συνεργαστούμε όλοι για να προστατεύσουμε αυτά τα εδάφη. Και ο Τραμπ έχει δίκιο", τόνισε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.

Η θέση του Τραμπ για τη Γροιλανδία

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασε την επιθυμία του να αγοράσει τη Γροιλανδία και κατά την πρώτη του προεδρική θητεία. Μετά τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές του 2024, ο Τραμπ δεν εγκατέλειψε αυτή την ιδέα. Πρόσφατα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο επιβεβαίωσε τις προθέσεις του Τραμπ σχετικά με τη Γροιλανδία. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Τραμπ έχει επικεντρωθεί σοβαρά στην αγορά της Γροιλανδίας, η οποία αυτή τη στιγμή ανήκει στη Δανία, και είναι «προτεραιότητά του». Μολονότι είναι σχεδόν σίγουρο ότι η Δανία δεν θα ενδώσει στον Τραμπ, είναι το ίδιο σίγουρο ότι θα προσπαθήσει να τον κρατήσει μακριά της κάνοντας το χατήρι του ΝΑΤΟ. Ήδη προγραμμάτισε να ξοδέψει 2,2 δις δολάρια για την άμυνα της Γροιλανδίας και μεταφέρει εκεί τρία πολεμικά πλοία και μη επανδρωμένα αεροσκάφη. Από την ώρα που εκλέχθηκε ο Τραμπ το μόνο που έχει καταφέρει να κάνει είναι  να πιέζει και να εκβιάζει ξένες χώρες, γιατί τον πληρώνουν να το κάνει. 

Ο πόλεμος είναι ένας εκβιασμός

Η περικύκλωση της Ρωσίας παρά τις υποσχέσεις περί του αντιθέτου από τις δυτικές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα τις ΗΠΑ ξεκίνησε το 1994 στα Βαλκάνια, λίγα χρόνια μετά την πτώση του Τείχους. Το 2014, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ξεκίνησαν αυτό που γίνεται τώρα στην Ουκρανία, αποσταθεροποιώντας πραξικοπηματικά το Κίεβο, ρίχνοντάς το στα χέρια ακροδεξιών εθνικιστών. Τα αμερικανικά όπλα ήδη βάλλουν κατά του Ρωσικού εδάφους στο Κουρσκ, αν δεν το έχετε καταλάβει. Το ΝΑΤΟ είναι μέρος αυτής της επίθεσης. 

Η εμπορική επέκταση της Κίνας είναι άλλος ένας λόγος να κάνουν πανηγύρια στο ΝΑΤΟ, γιατί δημιουργούνται οι συνθήκες για να εκβιάζονται τα κράτη και να αγοράζουν εξοπλισμούς που είναι το ζητούμενο. Αντί να ενισχύεται το κοινωνικό κράτος σε όλο τον δυτικό κόσμο, πακτωλοί χρημάτων που πληρώνουν οι εργαζόμενοι από τις τσέπες τους φεύγουν στους εξοπλισμούς κάνοντας το μιλιταριστικό κατεστημένο ακόμα ισχυρότερο. Τα φαινόμενα Τραμπ και Ρούτε δεν είναι τυχαία ούτε μοναδικά. Οι Μπάιντεν και Ομπάμα έπαιξαν το ίδιο παιχνίδι με αυτούς, όταν αποσταθεροποίησαν ο πρώτος την Ουκρανία και ο προκάτοχός του το Μαγκρέμπ. Πριν από εκείνον ο γιος Μπους και ο Κλίντον ξεκλήρισαν τη Μέση Ανατολή.

Το ΝΑΤΟ που δεν θα έπρεπε να υπάρχει καθώς ο βασικός του στόχος, η Σοβιετική Ένωση έχει πάψει να υφίσταται, αναζητεί πάντοτε εχθρούς, γιατί ο σκόπός του δεν είναι η πυρηνική σύγκρουση. Είναι η προετοιμασία για πόλεμο και οι περιφερειακές κρίσεις που θα δικαιολογούν την κλοπή του πλούτου των εθνών για το όφελος του μιλιταριστικού/βιομηχανικού κατεστημένου.